درس‌های فتنه عراق برای ایران

۱. همراه شدن تاکتیکی با اعتراضات به نیت هدایت مطالبات و آرام کردن شرایط، غلط و بی‌ثمر است و از همان ابتدا باید تمام گروه‌های سیاسی و مراجع دینی صف خود را جدا و با آشوب مخالفت و مقابله کنند.
۲. کنترل سران اغتشاشات مانع فتنه نمی‌شود چراکه در دوره کنونی و در مدل جدید براندازی، اساسا آشوب‌ها بدون رهبر ظاهری صورت می‌گیرد.
۳. آغاز اغتشاشات الزاما موکول به رویداد سیاسی اقتصادی خاصی نیست و در هر زمان و به هر دلیلی امکان شعله‌ور شدن اعتراضات هست.
۴. ترورهای هدفمند در دل آشوب‌های بی‌هدف طراحی و اجرا می‌شود.
۵. با اوج گرفتن ناامنی و هرج‌ومرج هیچ فرد و جناحی در نهایت مصون از تعرض نخواهد بود.
۶. توقف موقت آشوب‌ها را نباید پایان آن تصور کرد.
۷. مقدسات و غیرت دینی، همیشه مانع و دافع آشوب نخواهد بود.
۸. مطالبات به‌حق، همواره امکان انحراف و انفجار را دارد.
۹. علاج واقعه پیش از وقوع باید کرد و اصلاحات اداری سیاسی پس از آغاز درگیری‌ها فایده چندانی ندارد.
۱۰. آنچه امکان نجات کشور و جامعه را دارد، ولی فقیهِ در رأس ساختار حاکمیت و دارای قاطعیت است، نه مرجعیت دور از سیاستی که ضمانت اجرایی برای تحقق فتاوی و نصایح او وجود ندارد.

دزدی دریایی

 

بی‌پاسخ گذاشتن دزدی دریایی انگلیس راه تحرکات مشابه علیه کشور را باز می‌کند

احمد قدیری  کارشناس مسائل بین الملل و دکترای حقوق بین‌الملل دانشگاه علامه در گفت‌وگو با خبرنگار تشکل‌های دانشگاهی خبرگزاری فارس، با اشاره به بیانات مقتدرانه رهبر معظم انقلاب درباره دزدی دریایی انگلیس، گفت: جنایت بین المللی به عنوان حد اعلای جرایم بین المللی معمولا در دو ساحت سیاسی و حقوقی تعریف می‌شود.

وی ادامه داد: بسیاری اتفاقات هست که آن را مبتنی بر تبعات ناگوار، جنایت می‌دانیم، اما ممکن است از منظر حقوق بین الملل ذیل عنوان جنایت نباشد؛ مانند موضوع تحریم‌ها. اما برخی جرایم، آنقدر برای جامعه‌ بین الملل مهم بوده که در دسته‌ جنایت و به عنوان نقض قواعد آمره بین المللی تعریف شده است؛ مانند نسل کشی، جنایات جنگی و دزدی دریایی.

قدیری تاکید کرد: در بررسی اقدام انگلیس در توقیف نفکش ایرانی، خواهیم گفت که اگر اثبات شود که برخلاف ادعای آن دولت، مبنای حقوقی ندارد، می‌تواند مشابه دزدی دریایی تلقی شود و در هر حال حق اقدام متقابل برای ایران، کاملا مشروع و محفوظ است. حال باید بررسی کرد که چه رخ داده و سپس وضعیت حقوقی را بر اساس ماوقع بررسی نمود.

این کارشناس مسائل بین الملل گفت: شبه دولت جبل الطارق به عنوان دولت تحت حمایت انگلستان و به عاملیت نیروی دریایی آن، یک فروند نفتکش حامل نفت ‎ایران را که با پرچم پاناما در حال گذر از تنگه بوده، به ظن اثبات نشده حرکت به مقصد سوریه، توقیف کرده که تاکنون نیز تداوم داشته است.

وی تصریح کرد: ‏دلیل ادعایی توقیف نفتکش ایران، ظن دولت ساحلی و در واقع انگلستان این ذکر شده که نفتکش با هدف تامین سوخت پالایشگاه تحریم شده سوریه از سوی اتحادیه اروپا، در حرکت بود. اما به فرض صحت آن گزاره، مسئله این است که تحریم‌ اتحادیه اروپا اگرچه برای کشورهای عضو و نسبت به خودشان لازم الاجرا است اما هیچ تکلیفی برای دولت های ثالث و هیچ حقی برای دولت‌های اتحادیه در برخورد با دیگران ایجاد نمی‌کند. در غیر این صورت شأن اتحادیه اروپا و مصوبات و قطعنامه‌های آن را همسنگ تصمیمات شورای امنیت دانسته‌ایم که هیچ کشوری چنین ادعایی ندارد.

قدیری یادآور شد: جالب آنکه انگلیس، درحالی اقدام خصمانه و متخلفانه خود را به تحریم اتحادیه اروپا ربط می‌دهد که در حال فرار و خروج کامل از اتحادیه است و این شدت از بی‌تابی و حرارت در اجرای تصمیمات آن مضحک است. 

این کارشناس مسائل بین الملل در تکمیل سخنانش اضافه کرد: ثانیا میان حاکمیت دولت جبل الطارق به اسپانیا یا انگلیس، میان این دو کشور اختلاف وجود دارد. ضمن اینکه اساسا عبور از دریای سرزمین‌های مجاور تنگه‌های بین المللی برای تمامی کشورها آزاد است و در خصوص تنگه جبل الطارق، مطابق حقوق عرفی شده‌ی کنوانسیون ۱۹۸۲ حقوق دریاها، حق عبور ترانزیت برقرار است و این یعنی دولت ساحلی، مطلقا حق برخورد و توقیف کشتی‌های عبوری را ندارد.

وی افزود: اما فارغ از تحلیل حقوقی اقدام غیرقانونی انگلستان، به نظر می‌رسد این دولت به نیابت از آمریکا و برای جبران حقارت ناشی از سرنگونی پهپاد جاسوسی آن کشور توسط ایران، مرتکب راهزنی دریایی - در معنای عام و ناظر به توقیف، و نه الزاما به معنای مصادره و تصاحب اموال- شده، و سکوت و انفعال ایران و یا واکنش نسنجیده ما را پیروزی خود تلقی می‌کند.

قدیری ادامه داد: آنچه جمهوری اسلامی ایران در این زمینه می‌تواند و باید انجام دهد، استفاده از ظرفیت حقوقی و به رسمیت شناخته شده‌ اقدام متقابل در مواجهه با کشتی‌های انگلیسی در تنگه‌هرمز است که از منظر حقوق دریاها عینا وضعیت جبل الطارق را دارد؛ ضمن آنکه ظرفیت‌های دیگری که وجود دارد، نیز باید لحاظ شود. در غیر این صورت، بی‌پاسخ گذاشتن اقدام انگلستان، راه را برای تحرکات مشابه و بیشتر علیه کشور باز، و بدخواهان را جری می‌کند.

 

farsnews.com/news/13980426001048

پرونده پهپاد آمریکایی

 

هشت ماه بعد از ساقط شدن جنگنده ۲۵ میلیون دلاری ‎#روسیه در مرز ‎#ترکیه، اردوغان ضمن پرداخت غرامت و دیدار با پوتین در مسکو، از وی دلجویی نمود.

امروز ‎#ایران پهپاد ۲۰۰ میلیون دلاری ‎#آمریکا را ساقط کرد و با وجود ادعای هدفگیری آن بر فراز آب‌های بین‌المللی، آمریکا هیچ غلطی نتوانسته بکند.

 

در شرایط بهت جهانی از توان سامانه سوم خرداد، اعلام به کشورها مبنی بر آمادگی فروش آن، دو برد اساسی نصیب ایران خواهد کرد:

یک. مذاکره برای خرید، سیلی به آمریکا است در ۱- بی‌اعتنایی به تحریم ۲- مقبولیت سرنگونی پهپاد ۳- تجهیز در برابر آمریکا

دو. اقدام به خرید، جبران کسری مالی است.

 

در عالم احتمالات این را هم مد نظر قرار دهید:

بعد از انفجار نفتکش‌‌ها در ‎#دریای_عمان و انتساب آن به ایران، تله‌ MQ-4C گذاشته شد، به نحوی که پهپادی غیرمسلح و غیرقابل شناسی را نزدیک مرز سرزمینی ‎#دریای_عمان اما در آبهای بین‌المللی به صورت قابل رهگیری درآوردند تا ساقط کنیم و...

 

نقد و نظر سه مخاطب گرامی بر مطلب «عالم احتمالات» در صفحه اینستاگرام نگارنده و پاسخ تجمیعی اینجانب:

حیدری | نمی‌تونستن این کار رو با پهپادی ارزون‌تر انجام بدن؟!

میثم | البته اونا میدونن که توان جنگ الکترونیک ما بالاست و تا حالا چندین پهپاد شکار کردیم. پس مطمئنا دوست نداشتن اینم شکار کنیم که البته قطعا احتمال داشت که شکارم بشه و اگر این اتفاق میفتاد بازم قدرت پهپادی ایران افزایش پیدا میکرد.

رو بازی کردن نظامی ایران هم که به وضوح دیده شد توی این حرکت.

ایمان | زدن پهپاد به نوعی ایران رو تبرئه میکنه از زدن نفتکشها. طبق گفته سرلشکر باقری، ما اگه چیزی رو بزنیم مقتدرانه اعلام میکنیم.

زدن پهپاد و مانور رسانه‌ای روی اون به نظرم در راستای مواضع ما هست نه تله برای ما، اگه بنا بر تله گذاری بود قطعا RQ4 نمی‌فرستادن.

پاسخ | سلام، چند نکته:

۱. قیمت کنونی، نرخی است که آمریکا برای فروش گذاشته و البته بازار و خریدار هم دارد زیرا کالای انحصاری است، وگرنه برای سازنده که تکنولوژی و تجهیزات آن را دارد، هزینه‌ی تمام شده این نیست. ضمن اینکه همین قیمت بالا باعث این همه جلب توجه و هیاهو راجع به موضوع شده است.

۲. همه‌ی اقدامات نظامی و اطلاعاتی‌مان را قطعا نگفتیم و نخواهیم گفت، به عنوان مثال حمله اول به نفتکش‌ها که گمان داریم کار ایران بود اما آن را نیز تکذیب کردیم یا موارد فراوان دیگری چون کمک به انصارالله و غیره.

۳. این پهپاد پیشرفته‌تر از RQ-170 است که شکارش کرده بودیم، بنابراین نمی‌توان از توان ایران در شکار آن، الزاما نتیجه گرفت که امکان رؤیت و رهگیری این را نیز داشتیم، خصوصا که پیشرفته‌ترین سامانه پدافندی S-500 روسیه است، که ادعای توان رهگیری چنین پهپادی را ندارد و این درحالی است که ایران درحال حاضر از متقاضیان خرید S-400 است و این یعنی نباید راجع به سامانه سوم خرداد اسطوره سازی و افسانه سرایی کرد.

۴. پهپاد کنونی در آب ساقط شده و احتمال دسترسی به آن در کف دریا خیلی بعید است.

۵. راجع به نام پهپاد هم اگرچه RQ-4 را نیز شنیده‌ام، اما اسامی مختلف و دنباله داری ذکر شده که یکی نیز MQ-4C است.

۶. در هر حال نکات شما قابل ملاحظه است و من نیز گمانم همین است و آنچه عرض شد صرفا بیان و ارائه‌ی فرضیه‌ای دیگر به مسؤلان، آن هم در عالم احتمالات بود که البته چندان هم محال نیست.

۷. در هر حال چه تله بوده باشد یا نه، باید می‌زدیم که الحمد لله زدیم.

 

بنابر اعلام آمریکا در بررسی حمله، و کنار نهادن آن، ثابت شد نه فقط سامانه پدافندی سوم خرداد، که موشک‌های آفندی شهاب و سجیل نیز به دلیل ایجاد توازن وحشت و بازدارندگی، عملا در حوزه پدافندی تعریف میشود و هرگونه فکر مذاکره موشکی یا ایجاد زیرساخت حقوقی بازرسی در FATF، آشکارا جنایت است.

 

ترامپ: ایران بسیار هوشمند بود که هواپیمای سرنشین‌دار ما را ساقط نکرد، ما از این اقدام آنها* تشکر می‌کنیم.

* آنها: سپاه پاسداران انقلاب اسلامی که چندی پیش در لیست تروریسم آمریکا قرار گرفت.

اتحادیه کشورهای دریای سرخ

دریای سرخ در حد فاصل جنوب غرب آسیا و شمال شرق آفریقا، به دو آبراه استراتژیک تنگه باب المندب و کانال سوئز متصل است. تنگه باب المندب در جنوب قرار دارد که میان یمن و جیبوتی قرار گرفته و دریای سرخ را به خلیج عدن و اقیانوس هند متصل می کند، و سوی دیگر آن نیز در شمال، کانال سوئز است که دریای سرخ را به دریای مدیرترانه وصل می نماید. بنابراین دریای سرخ در مرحله نخست محل ترانزیت و اتصال اروپا به غرب آسیا و شرق آفریقا است و در مرحله بعد کانون اتصال به اقیانوس هند و دسترسی به تمام مناطق دریایی نیم کره جنوبی. بنابراین هرچقدر برای دریای سرخ ارزش قائل باشیم، به همان میزان دو آبراه استراتژیک تنگه باب المندب و کانال سوئز را واجد اهمیت راهبردی می دانیم.

حال با توجه به تحولات یمن و اشراف انصارالله بر تنگه باب المندب، ائتلاف غربی و عربی تمام توان خود را گذاشتند تا با سرکوب و کشتار یمنی ها فرصت از دست رفته را بازیابی کنند که تاکنون موفق نشده اند. در این میان نیز یمن اندکی بعد از تهدید آقای روحانی به بستن تنگه هرمز، نفتکش -و به روایتی دیگر ناوچه- سعودی را در دریای سرخ هدف قرار داد تا ضمن اعلام همراهی با ایران، اشراف خود را بر این آبراه بین المللی و توان بستن تنگه باب المندب را نشان دهد.

با این اوصاف، و با توجه به اتصال هشت دولت عربستان، اسرائیل، اردن، مصر، جیبوتی، یمن، اتیوپی و سودان به دریای سرخ، چند هدف مهم را می توان به عنوان انگیزه عربستان برای تاسیس اتحادیه دریای سرخ برشمرد.

اول، مانور قدرت کشور عربستان و شخص بن سلمان پس از رسوایی قتل خاشقچی و نیز بروز اختلاف در شورای همکاری خلیج فارس و ناکارآمدی آن ائتلاف عربی.

دوم، حساس کردن کشورهای حوزه دریای سرخ نسبت به وضعیت یمن و تنگه باب المندب و طبیعتا در ادامه همراه کردن این دولت ها علیه ایران و انصارالله.

و سوم ایجاد بستر همنشینی و همسویی با رژیم صهیونسیتی به بهانه اتصال اراضی اشغالی به دریای سرخ.

اگرچه درحال حاضر اسرائیل با وجود اتصال اراضی اشغالی به دریای سرخ عضوی از این اتحادیه نیست، اما مسلم است که دیر یا زود ابتدا به عنوان عضو ناظر و سپس به عنوان عضو رسمی، به بهانه اتصال دریایی به جمع کشورهای عربی ملحق خواهد شد که نتیجه ای جز به رسمیت شناختن اسرائیل و تحقق معامله قرن ندارد.

دعوای نیکاراگوئه علیه آمریکا در دیوان بین المللی دادگستری

گزارش دعوای حقوقی نیکاراگوئه علیه آمریکا در دیوان بین المللی دادگستری.

دریافت متن گزارش: bayanbox.ir/info/5500642181404424935

دریافت فایل صوتی: t.me/GhadiriNetwork/2440

شرح مختصر موضوع: ahmadghadiri.ir/post/445

ایران، آمریکا و حقوق بین الملل

سخنرانی اینجانب با موضوع «ایران، آمریکا و حقوق بین الملل»

فرهنگسرای اندیشه، ۶ آذر ۹۷

شامل: ماهیت حقوق بین الملل، مناسبات حقوق بین الملل و روابط بین الملل، جنگ جهانی اول و دوم، جامعه ملل، سازمان ملل، شورای امنیت، بررسی حقوقی پرونده‌های لغو قرارداد تسلیحاتی با آمریکا، تسخیر سفارت آمریکا، توافق الجزایر، ایرباس، توافق سعد آباد و برجام.

دریافت فایل صوتی: t.me/GhadiriNetwork/2433

مرثیه‌ای برای «عوضش دنیا حق را به ما داد»

مرثیه‌ای برای «عوضش دنیا حق را به ما داد»

به مناسبت سیزده آبان

 

در ۱۹۷۹ میلادی(۱) در کشوری انقلاب کرده(۲) دیکتاتور دست نشانده آمریکا(۳) سرنگون می‌شود و هنوز گردوخاک انقلاب فروننشته، ایالات متحده که سفارتش همچنان دایر بود، با تمام توان از ضدانقلاب(۴) این کشور در برابر نیروهای انقلابی(۵) حمایت می‌کند.

کشور انقلابی مذکور هم که از سطح بالای خرابکاری‌های مستقیم و غیرمستقیم نظامی کدخدا به ستوه آمده بود، در اقدامی جهان پسندانه، شکایت خود را نزد دیوان بین المللی دادگستری می‌برد. دیوان هم پس از دادرسی طولانی و پیچیده، حق را به حق دار می‌دهد و از آمریکا می‌خواهد به مفاد رأی پایبند باشد. ابرقدرت جهان اما اعتنایی به حکم دیوان نمی‌کند.

کشور انقلابی قصه‌ی ما اما الزام آمریکا به اجرای رأی و شکایت از آن کشور را ناچار نزد خودش به شورای امنیت می‌برد!

اگرچه آمریکا قطعنامه را وتو می‌کند، اما کشور انقلابی همچنان پیگیر و امیدوار، الزام آمریکا را برای بار دوم از شورای امنیت سازمان ملل طلب می‌کند که این بار نیز با وتوی آمریکا مواجه می‌شود!

کشور انقلابی که چاره را در رجوع به مجمع عمومی سازمان ملل می‌بیند، آنجا نیز موفق به اخذ قطعنامه‌ای به نفع خود می‌شود که البته آن هم تغییری در رویکرد خصمانه آمریکا ایجاد نمی‌کند.

دیپلمات‌های احتمالا غیرانقلابیِ آن کشور انقلابی، اگرچه هیچ عاید عینی‌ای از آن همه سردرگمی در راهروهای سازمان ملل و دیوان بین المللی دادگستری نداشتند، اما خوشحال بودند از اینکه در برابر آن همه خسارت، حداقل دنیا حق را به آنان داده است؛ خوشحالی‌ای که البته همان هم چند صباح بیشتر دوام نداشت و با کودتای آمریکایی طرح ریزی شده توسط سفارت آن کشور، در ۱۹۹۱ همه چیز تمام می‌شود؛ هم آن خوشحالی‌ها و هم آن خوشحال‌هایی که دیگر نبودند تا دنیا کماکان حق را به آنان بدهد...

 

۱- ۱۹ ژوئن ۱۹۷۹، چهار ماه بعد از پیروزی انقلاب ایران

۲- جمهوری نیکاراگوئه واقع در آمریکای مرکزی

۳- آناستازیا سوموزا

۴- کنترا(ها)

۵- ساندینیست(ها)

قرار موقت دیوان بین المللی دادگستری

اگرچه رأی لاهه در عدم اعمال تحریم‌ها، الزام‌آور و یک موفقیت است اما

۱. رأی صادره، صرفا قرار موقت است. 

۲. محدود به اقلام غذایی، دارویی و هواپیمایی است.

۳. قرار و حکم، ضمانت اجرا ندارد و ایران نهایتا می‌تواند عدم تمکین آمریکا را به خود او در شورای امنیت ارجاع دهد.

#بزرگنمایی_ممنوع

آمریکا با شکست درقضیه نیکاراگوئه، عدم تبعیت از رأی ICJ و کودتا در کشور پیروز، دکوری بودن حقوق بین‌الملل را نشان داده.

پیش از صدور قرار موقت به نفع ایران هم بارها نهادهای سازمان ملل را به چالش کشیده.

اینک نوبت وزارت خارجه است که دیپلماسی تهاجمی خود را در ردصلاحیت میزبانی سازمان ملل به کار ببرد.

آمریکا اعلام کرده از پیمان مودت ایران و آمریکا که مبنای صلاحیت رسیدگی به شکایت ایران نزد دیوان لاهه بوده خارج می‌شود.

این خروج به دو دلیل تأثیری بر قرار صادره و ادامه رسیدگی به موضوع نخواهد داشت:

۱. تحقق خروج، یکسال پس از اعلام،

۲. عطف به ماسبق نشدن خروج.

تبیین توهم

۱. صدام #توافق_الجزایر را نادیده گرفت و بعد از انقلاب، وضعیت #صلح را به جنگ مبدل کرد.

۲. پس از ۵۹۸ و پذیرش #آتش‌بس، فروغ جاویدان را رقم زد.

۳. بعد از پایان جنگ نیز به #کویت حمله کرد.

با این وصف، تصور پایان‌پذیری جنگ پس از آزادی خرمشهر و عدم تبدیل وضعیت #آتش‌بس به جنگ، توهم نیست؟

تحلیل عملکرد جمهوری اسلامی ایران در منطقه با بررسی موردی موضوع سوریه

مقدمه

پیش از انقلاب اسلامی و در دوره جنگ سرد میان دو بلوک شرق و غرب، ایران به دلیل قرارگیری آشکار در جبهه آمریکا و ایفای نقش به عنوان ژاندارم منطقه، موضعی انفعالی و قابل پیش بینی داشت و رژیم پهلوی جز ملی شدن صنعت نفت و تظاهرات انقلابیون در درون و بازتاب‌های بیرونی آن، با چالشی در عرصه بین الملل مواجه نبود.

پس از انقلاب اسلامی اما، کنشگری فعال و تهاجمی و جبران گرایانه از یک سو و واکنش در برابر فشارهای بیرونی از سویی دیگر، جمهوری اسلامی را در معرض طوفان حوادث قرار داد.

اولین پرونده بی تردید به موضوع اشغال سفارت آمریکا بر می‌گردد که معلول میزبانی آمریکا از محمد رضا شاه بود و علتی شد بر حمله نظامی به طبس و در نهایت استعفای دولت موقت بازرگان و در نهایت انعقاد قرارداد الجزایر موسوم به بیانیه الجزایر.

پرونده دوم موضوع حمله صدام به ایران و تحمیل جنگ هشت ساله را در بر می‌گیرد.

پرونده سوم به موضوع هسته‌ای تعلق دارد که نقاط عطف آن به ترتیب عبارت است از مطرح شدن برنامه ایران، تعلیق کامل فعالیت‌ها مطابق بیانیه سعد آباد، فک پلمپ، ارجاع پرونده ایران به شورای امنیت، صدور قطعنامه تحریمی 1921، امضا و اجرایی شدن توافق وین (برجام) و اکنون خروج آمریکا از آن.

پرونده چهارم که موضوع اصلی این تحقیق است به کنشگری فعال ایران در مناقشات منطقه چون لبنان، فلسطین، افغانستان، عراق، یمن، بحرین، نیجریه و خصوصا سوریه مربوط می‌شود که اکنون بیش از همیشه در محافل خارجی و بین المللی محل بحث و مناقشه است.