احمد قدیری

احمد قدیری

پرودگارم! توفیق ده جز برای تو ننویسم و جز تو ملاک و معیاری بر ارزش گذاری نگاشته هایم نداشته باشم

طبقه بندی موضوعی
آخرین نظرات

سرو زیر آب: یک فیلم معمولی و نمادین، با فیلمنامه ای نسبتا قوی.

[حاشیه دفاع مقدس]


دارکوب: فیلمی جذاب و در عین حال پر از ابهامات و اشکالات فیلمنامه ای، همراه با نمایش معضل اعتیاد و جامعه معتادان، بدون ورود به ساحت سیاه نمایی.

[اجتماعی، خانوادگی]


لاتاری: آژانس شیشه ای دو؛ فیلمی کامل، قوی و جذاب، همراه با بی احتیاطی سیاسی عوامل تولید در ایجاد مشکلات احتمالی برای کشور پس از اکران.

[اجتماعی، سیاسی]


تنگه ابوقریب: فیلمی حرفه ای، بدون قصه کامل با جلوه های بصری ای شبیه «نجات سرباز رایان».

[متن دفاع مقدس]


به وقت شام: یک فیلم درجه دو بالیوودی از «بچه لوس سینمای ایران».

[جنگی، سیاسی]


پی نوشت:


منِ او! [متن ارسالی یکی از مخاطبان کانال پیرامون نظر اینجانب در خصوص فیلم به وقت شام]


#او

«به وقت شام: یک فیلم درجه دو بالیوودی از بچه لوس سینمای ایران».

جسارتاً لطفا در همون حوزه تخصصی خودتون اعلام نظر بفرمایید.

شما را دنبال میکنم چون پدر محترم و خودتون رو در عرصه روابط بین الملل و ... اهل فن میدانم اما سینما رو لطفاً اینگونه و با این سطح از درک و با این اعتماد بنفس ، ورود نکنین.

با احترام


#من

فیلم رو دیدید؟


#او

خیر متاسفانه نشد

ولی دارکوب و سرو زیر آب رو دیدم

اما درباره فیلم به وقت شام نقدهای مثبت و منفی اش رو دیدم و خوندم


#من

پس چطور راجع به چیزی که ندیدید تعصب به خرج میدید و قضاوت می کنید؟! :)


#او

زمانی که برخی منتقدان استخوان دار مثل آقای فراستی درباره به وقت شام و کارگردانی آقای حاتمی کیا صحبت می کنند و نظرات کارشناسی و دقیق شون رو اعلام می کنن و زمانی که شما فیلم رو بالیوودی دسته دو نه حتی هالیوودی! و ایشون رو بچه لوس سینمای ایران نه سینمای انقلاب! می خوانید، باید به جای تعصب، روشنفکر بازی در بیارم و گل بفرستم بنظرتون؟


#من

من هم دقیقا با همین ذهنیت پای فیلم نشستم، تایید فراستی، تمجید رضا امیرخانی و ...

حتی نقد منتقدین را نیز پای عداوت شان با سیاست های برون مرزی نظام گذاشته بودم. تا اینکه فیلم را دیدم و تاسف خوردم به حال بازی ای که از حاتمی کیا و آن نطق جانسوزش خوردم.

شما هم اول فیلم رو با دقت و بدون تعصب ببینید، بعد...

موفق باشید.


#او

۱- اینکه شما جزو منتقدان فیلم قرار بگیرین و حتی قائل به خنده دار بودن آن هم باشین اشکالی ندارد به نظرم، اما اینکه فیلم رو در یک خط دسته دو بالیوودی و آقای حاتمی کیا رو بچه لوس سینمای ایران! بگین بنظرم قدری تناقض داره با ارزشی بودن و انقلابی بودن و اخلاقی بودن (مگر اینکه در تعاریف این ها هم اختلاف باشد).

۲- اینکه موفق نشدم فیلم رو ببینم، قضاوت رو سپردم به موافقان و مخالفان دو آتیشه، ولی از میانگین نظراتشون هم باز به نظر شما نمیرسم!

۳- امیدوارم در زمانی که همه جبهه لیبرال در یک بخش متمرکز در حال زدن آقای حاتمی کیا هستن شما گل به خودی نزنید، الان آخه مد شده، رئیس جمهور مملکت هم ژست اپوزیسیونی میگیره.

۴- ممنون از توجه ای که کردین.


#من

۱- فیلم رو کمدی و خنده دار ندونستم. اسیر دو قطبی ایجاد شده نشید. فیلم رو به حضرت زینب و قاسم سلیمانی پیوند نزنید. فقط در اولین فرصت ببینید و نظرتون رو حتما با بنده در میون بذارید. برام جالبه بدونم یک موافق فیلم، بعد از دیدن چه تغییراتی در ذهنش ایجاد میشه.

۲- میانگین گیری خیلی روش جالبی نیست، اگرچه در عدم دسترسی به فیلم، تنها چاره است.

۳- گل به خودی موقعی است که برای توجیه کارمون پشت مقدسات سنگر بگیریم.

۴- همچنین از وقتی که گذاشتید.


#او

یعنی زمانی که خود قاسم سلیمانی هم بوسه میزنه بر پیشونی حاتمی کیا و تقدیر میکنه، دچار این بازی در این دو قطبی شده؟


#من

خیر، قاسم سلیمانی به عنوان یک شهروند و به عنوان سردار جبهه سوریه که هر حرکتی در تبیین مسائل شام را مطلوب می داند، از فیلم خوشش آمده، من نیز به عنوان یک شهروند آن را یک فیلم درجه دو بالیوودی می دانم (البته شان بالیوود را پایین ندانیم. هند سینمای قوی ای دارد. فیلم درجه دو بالیوودی، یعنی فیلمی تکنیکی همراه با اغراق بسیار).

ضمن اینکه در هر حال کار آقای حاتمی کیا از نظر محتوا و بار ارزشی جای تقدیر دارد حتما. از نظر تکنیکی هم خوب بود نسبتا.

اما اولا با کارهای دیگرش فاصله داشت، ثانیا آن همه روضه و ناله در برابر چند انتقاد و کشیدن پای مقدسات به میان لازم نبود.

البته منکر نیستم که برخی ایرادات فیلم را بهانه ای برای تسویه حساب با موضوع سوریه و شخص حاتمی کیا قرار داده اند.

اگر بنا به برخورد سیاسی با موضوع باشد، من حتما مدافع فیلم هستم، اما اگر بنا باشد فیلم را نقد کنیم، همان تعریف مختصر را کافی به مقصود می دانم: «فیلم درجه دو بالیوودی از بچه لوس سینمای ایران».

نظرات (۱)

🎞 سینما - سیاست- جنجال

🔸ویژگی اصلی در برگزاری جشنواره فجر سال های اخیر حضور افکار سیاسی در جشنواره که گاهی واقعیت و گاهی تصور ذهنی است‌.
مجری امسال برنامه هفت قربانی ناخشنودی فیلم سازان مورد انتقاد، مخصوصا فیلم سازان عرصه ی انقلاب قرار گرفت. هرچه برنامه هفت و اختتامیه را مرور می کنم تصویر و سخنی خارج از ادب و معیار رسانه ای در مجری نمی بینم،
اگر مروری بر عرصه ی جشنواره بیاندازیم خواهیم دید چند سال متمادی عرصه ی بینش انقلاب و آرمان ایدئولوژیک اسلامی تنها یکه تاز جشنواره فجر بود.
دوره های اخیر شاهد فیلم هایی هستیم با نوع نگرش و دید متفاوت،با گردانندگان مالی متفاوت و با انواعهای متفاوت دیگر..... جشنواره فجر و عرصه ی سینمای ایران از گرایش تک بُعدی خارج شده و قطعا ما شاهد سینمای چند بعدی با برخوردهای متفاوت خواهیم بود.
جناب حاتمی کیا باید بپذیرند که کارشناسان سینمایی در نقد فیلم اشتباه نکردند.
اگر جنبه سیاسی را درنظر بگیریم جبهه گیری اکثریّت قطعا جبهه ضد داعش است.اما فیلم به وقت شام خارج از بحث سیاسی در تکنیک سینمایی مورد نقد می باشد.
متأسفانه رگ تعصب و هیاهوی مذهبی جبهه انقلاب بی جهت دچار تورم شده است و می توان گفت به نوعی جریان حزب اللهی کشور دچار شوک و بدبینی شده و این نقدها را به عنوان توهین به جبهه ضد داعش و سردار سلیمانی و...می داند.
جناب حاتمی کیا سخنانشان در اختتامیه جشنواره امسال دارای ابعاد مختلف است.وابسته بودن ایشان به نظام مسئله ای برای افکار هنری دیگر هنرمندان عرصه رسانه نیست بلکه عدم حمایت مالی، معنوی، شغلی... برای سایر هنرمندان ملاک است جناب حاتمی کیا امکانات، بودجه،حمایت،و...که برای شما مهیا بوده و هست برای دیگر هنرمندان کشور محدود و شامل سانسورها و حتی ممنوعیت از کار هنری به علت های که صرفا انتقاد از سازمان و یا برخی عملکردهاست و چون به مذاق قشر انقلابی خوش نیامد ممنوع از همه فعالیتها شدند و یا چون حمایت ویژه نبود سالها از کار دور هستند، جناب حاتمی کیا شما عزیز دردانه و ناز پرورده جریان انقلاب شمرده شده اید و این خود زمینه و حقی برای اعتراض دیگر هنرمندان را که می خواهند افکار،عقاید، موضوعات خود را مطرح کنند فراهم می آورد. اینهمه توجه به یک فرد در عرصه هنر هفتم از جانب یک نظام و یا یک ایدوئولوژی خاص و نادیده گرفتن دیگر هنرمندان کشور خود زمینه اختلاف است.حتی تبعیض قدردانی در مورد تنگه ابو قریب و سرو زیر آب نیز که در یک جبهه هم پای جناب حاتمی کیا فیلم هایشان را ارائه دادند وجود دارد چه رسد به فضای باز برای کار دیگر هنرمندان.


دقیقا فیلم یک بچه لوس بود
پاسخ:
احسنت

ارسال نظر

نظر دادن تنها برای اعضای بیان ممکن است.
اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید لطفا ابتدا وارد شوید، در غیر این صورت می توانید ثبت نام کنید.