یک کلیپ در آمدنیوز مشاهده می کنید. در قسمت توضیحات متن کلیپ نوشته شده «جنایت رژیم در بریدن سر معترضان». آن را دانلود می کنید. گوشه تصویر، برای القاء صحت محتوا و تاریخ مصرف گذشته نبودن آن، زمان و مکان درج شده است. محتوای کلیپ طبق معمول ملغمه ای است از اصوات و تصاویری غیر واضح. فیلمبردار اما در شرایطی که دریافتِ مخاطب از مشاهداتش به دلیل حرکات تند دوربین (موبایل) و فریادهای در هم تنیده، به خودی خود بسیار ناچیز است، با نعره و صدایی استرس زا مشغول گزارش صحنه است: «وای! بی شرف! ولش کن! چرا داری سرش رو می بری؟! نکن! بی شرف! چرا داری مردم رو می کشی؟!».
در مواجهه با این صحنه (روایت) تکان دهنده، آن هم در فضای مسموم بدبینی و غبار آلود فتنه، مخاطب که از محتوای فیلم چیزی متوجه نمی شود، خلاء های تصویری اش ناخواسته با روایت های عوامل اجیر شده در معرکه پر می گردد، به خیال آنکه تصوراتش مبتنی بر «تصاویر مستند و فیلم های ارسالی شاهدان عینی» است. حال آنکه به سیره داعشیان، همیشه همراه تیم های خرابکار، عوامل تصویر برداری نیز حضور دارند. با این تفاوت که فیلمبردار داعشی، جنایت هم مسلکانش را بی کم و کاست ضبط و منشر می کند، اما داعشی های وطنی، از همین مقدار صحتِ روایتِ جنایاتِ خویش نیز بی بهره اند.
