احمد قدیری

.

جبهه انقلاب قبل از آنکه در انتخابات پیروز شود که به گمان اینجانب می شود، نتیجه را برده است. فضای سیاسی پیش از انتخابات ۹۶ با ۹۲ را مقایسه کنید:

سال ۹۲: تفرقه و تشتت در میان اصولگرایان موج می زند، ولایتی ساز روحانی را کوک می کند، محسن رضایی ساز خود را می زند و میان هواداران جلیلی و قالیباف در فضای سیاسی و رسانه ای زد و خورد وجود دارد. روحانی شعار رفع تحریم و رابطه با آمریکا را محور تبلیغاتی خود قرار داده و نهایت استفاده را از تفرقه اصولگرایان می برد. استفاده از یکی دو عبارت و کلید واژه در مناظره نیز کمک شایانی به برتری او کرده است.

سال ۹۶: دست دولت لیبرال نه تنها از ارائه کارنامه خالی است که حتی واژگانی هم برای خرج کردن نمانده، نهایت خلاقیت این بود که گازانبر به لوله تبدیل شد، جناح لیبرال با کلکسیونی از ناکارآمدی وضعیت معیشت مردم را به آستانه بحران رسانده است، آمریکا نه در شعار، بلکه اینبار در عمل ودر قامت شیطانی بزرگ و بدعهد نزد ملت، نقاب از چهره افکنده، جلیلی پیش از تبلیغات و قالیباف در حین مبارزات به نفع سید ابراهیم رئیسی کنار رفته اند و ائتلافی بی سابقه در سه سطح نامزدها، ستادها و هواداران، میان نیروهای ارزشی پدید آمده است. نخبگان از ستاد به صف پیوسته و در کف خیابان سوالات و شبهات مردم را پاسخ می دهند. خلاصه آنکه پس از ۳۹ سال، دوباره وضعیتی شبیه انقلاب ۵۷ را تجربه می کنیم، انقلابی که پیش از پیروزی، پیروز شده بود.