احمد قدیری

احمد قدیری

پرودگارم! توفیق ده جز برای تو ننویسم و جز تو ملاک و معیاری بر ارزش گذاری نگاشته هایم نداشته باشم

طبقه بندی موضوعی
آخرین نظرات

۵۰۰ مطلب با موضوع «سیاست» ثبت شده است

لبخند معاویه

این روزها معاویه خوشحال است از اینکه زبیر را رو در روی علی دیده است!

طعنه می زند به «سیف الاسلام» خوانده شدن زبیر در زمانی.

دشمنی اش با وی را حقانیت خود و دشنام هایش را بصیرت خویش می پندارد!

البته مغلطه ای بیش نیست، آن زمان که سیف الاسلام در جبهه حق شمشیر می زد دشمنش بودید و دشنامش می دادید و پیروزی اش را در سنوات ماضیه تقلب می خواندید، حال که وضعش دگرگون، و به ضلالت شما نزدیک گشته، گرامی اش می دارید و برایش حق حضور قائلید!

چیزی که در این میان ثابت مانده و تغییر نکرده، مظلومیت همیشگی شیعه و غربت ائمه آن است.

غلامحسین کانالچی!

جالب است که آمد نیوز، ناگهان افاضات کرباسچی را در کانون توجه خود قرار داده.

بی ربط: کرباسچی در انتخابات اخیر مجلس نیز با پرداخت مبالغی کلان، کانال های تلگرامی را پشتوانه تبلیغاتی لیست امید قرار داده بود.

معامله‌ی کثیف

اینکه پوتین در ازای به رسمیت شناختن قدس به پایتختی اسرائیل چه امتیازی از نتانیاهو گرفته هنوز مشخص نیست، اما با توجه به همکاری های مستمر فعلی و آتی ایران با روسیه، قطعا از سوی جهان اسلام متهم به اهمال در برابر خیانت به آرمان قدس خواهیم شد.

فعلا بزرگترین سوال این است که آیا ارتباطی میان سفر فروردین روحانی به مسکو با تصمیم پوتین وجود دارد یا خیر؟

یک دقیقه سکوت!

تصور کنیم امام امت یک سال زود تر از این دنیا رخت می بستند و عمرشان کفاف تغییرات اساسی سال پایانی حیات شان را نمی داد و در این شرایط رهبر جدید (حضرت آیت الله خامنه ای) این تصمیمات را اتخاذ می کردند:

برخورد با منتظری، که شاگرد و حاصل عمر امام بود.

صدور فرمان اعدام چند هزار نفر از منافقین، که امام تا کنون آنان را تحمل کرده بود.

پایان جنگ و پذیرش قطعنامه، که امام هرگز راضی به آن نبود.

تغییرات قانون اساسی و خصوصا غیر شورایی کردن رهبری، که تحت نظر امام به تصویب رسیده بود.

یک خروس و دو دُم!

با ریپورتاژ آگهی ضد انقلاب برای روحانی از دو موضوع پرده برداری شد: خط و ربط جریان نفاق و دیگری دروغ چهار ساله دولت مبنی بر کسری بودجه و کمبود درامدهای نفتی در عین بی سابقگی در تولید.

آدرس غلط

موافقان و مخالفان روحانی، متفقا اذعان دارند بر اینکه عبارت «من سرهنگ نیستم، حقوق دانم» در مناظره ۹۲ همچون وعده های «حل صد روزه مشکلات اقتصادی» و «رفع تحریم ها» در پیروزی شیخ حسن روحانی ایفای نقش بسیار کرد. عباراتی که به دلیل حجم بالای رأی سازی اش، باید آن را یک «دوپینگ سیاسی» نامید.

اما قاعدتا هر ترفند، شعار و حیلتی تنها یکبار کارایی داشته و نقش «برگ برنده» را ایفا می کند. از این روی برای یافتن گزاره کلیدی و حربه راهبردی روحانی _که قادر باشد هم نظر سرخوردگان از دولت و برجام را بازیابی کند و هم خصوصا آراء خاموش و تحریمی را به سبد رأی وی افزون نماید_ باید از منظر او و مشاورانش به وضعیت پیرامونی بنگریم تا به روش مرسوم و علمی سناریو خوانی، برآوردی صحیح و نزدیک به واقعیت در این خصوص داشته باشیم.

گزاره روحانی می بایست پلی باشد میان گذشته و آینده تا ضمن توجیه کارنامه ضعیف دولت، وعده های محقق نشده و ناکامی های برجام، راه را نیز برای ساختارشکنی های آتی و انجام «معامله بزرگ» با آمریکا هموار نماید.

از این روی به عقیده نگارنده، این دوپینگ سیاسی و در حقیقت انتحار روحانی _در شرایطی که البته چیزی برای از دست دادن ندارد_ چنین عبارتی خواهد بود:

«مشکلات اقتصادی ما ناشی از اقدامات تحریم سازی چون تنش زایی های منطقه ای و موشک پراکنی های سپاه است. تا کی باید از جیب مردم ایران خرج مردم عراق، سوریه، لبنان، فلسطین و یمن شود؟ تا کی باید اموال ملت ایران به دلیل ماجراجویی های برخی، بلوکه شود؟ چرا کارهایی کنیم که با وجود رفع قانونی تحریم ها به واسطه برجام، سرمایه گذاران و بانک های خارجی جرأت همکاری با ایران را نداشته باشند؟ مردم باید خود در رفراندومی آزاد رویه نظام و سیاست خارجی کشور را تعیین نمایند».

عبارتی که اگرچه فی نفسه جدید نیست اما طرح علنی، عریان و تهاجمی اش از جانب یک رئیس جمهور، بی تردید جدید و هنجارشکنانه خواهد بود.


قضاوت با زمان...


۱. هدف از این هشدار، قصاص پیش از جنایت نیست، روشنگری پیرامون شبهه ای خطرناک و خلع سلاح استفاده کنندگان فعلی و آتی از آن است.

۲. برجام های ۲ و ۳ که روحانی و هاشمی علی رغم میل و تلاشش شان برای تحقق، موفق به انجام آن نشدند، چیزی جز متلاشی کردن حلقه های دفاع منطقه ای ایران و فریز کردن توان موشکی کشور نبوده و نیست. ضمن آنکه تمام جملات مذکور را به طور مجزا _صریحا یا تلویحا_ از شخص روحانی و یا اطرافیانش به وفور شنیده ایم.

۳. در این فیلم نیم ساعته توضیحاتی پیرامون شبهه مذکور و عناصری چون برجام، تهدیدات منطقه ای، تاریخچه تحریم ها و مسببان داخلی وضع و تشدید آن داده ام: aparat.com/v/CKM5o

پس از نهی رهبری نسبت به کاندیداتوری احمدی نژاد در انتخابات به جهت رعایت مصلحتِ کشور و مبتنی بر این واقعیت که این حضور منجر به ایجاد فضایی دو قطبی و منتج به فتنه خواهد شد، شاهد بیانیه‌ی امیدوار کننده‌ی رئیس جمهور سابق مبنی بر عدم قصد کاندیداتوری بودیم و حتی سخنانی از وی منتشر شد که در تحلیلی صحیح و عقل پسند، معرفی گزینه را نیز در تعارض با فرمایشات رهبری بیان نمود و شاید از این روی بود که احمدی نژاد حتی از تایید غلامحسین الهام و حمایت از وی سرباز زد.

ناگهان اما در چرخشی عجیب، احمدی نژاد تمام قد پشت بقایی ایستاد و او را به صحنه فرستاد. فارغ از اینکه چه شد که نظر احمدی نژاد برگشت و اینکه آیا فردی از نزدیکان مدعی «پیغام» و «امر» خاصی شده یا نه، این سوال مهم مطرح است که چرا «بقایی»؟ آیا مشایی و احمدی نژاد صرف نظر از مولفه‌ی نزدیکی و وفاداری بقایی به خود، اساسا نباید یک اطمینان نسبی و حداقلی از تایید صلاحیت گزینه‌ی خود داشته باشند؟! 

سیاست و رسانه

نشست تخصصی «سیاست و رسانه» در جمع اعضای جامعه اسلامی دانشگاه علوم پزشکی کاشان، 8 اسفند 95

شامل: فرمول براندازی نرم، تکنیک های عملیات روانی، فتنه 96، عامل تحریم ها، مدرک تحصیلی روحانی، فساد کرسنت و برجام

دریافت فایل صوتی (185 دقیقه): t.me/GhadiriNetwork/869

بیرق مقاومت

رهبر انقلاب: «اگر گروهی پرچم مقاومت را بر زمین بگذارد، یقیناً گروهی دیگر از دل ملّت فلسطین بر‌می‌آید و آن پرچم را در دست خواهد گرفت». yon.ir/9Z0f

امید آنکه ملت ایران نیز پرچم بر زمین افتاده را بر دارد...

#انقلابی_پشیمان #اصولگرای_خسته #انتخابات_96

پس از رد طرح «بازگشت به حاکمیت» خاتمی توسط رهبر انقلاب که با عنوان عوام فریب «آشتی ملی» و بدون طی شدن ملزومات آن (ابراز ندامت از اقدامات، عذر خواهی از مردم و بیان واقعیات) ابراز گردید، برخی سایت های ضد انقلاب با ردیف کردن فیلم ها و تصاویر برش خورده و گزینشی از برخورد ناجا با عده ای از معترضان و آشوبگران، طوری وانمود کردند که گویی شاهد مثال رهبری در خصوص قساوت باغیان و جفا به ملت، خلاف واقعیت است.

در این خصوص به همین نکته بسنده می کنم که زد و خوردی در تهران صورت گرفت و از دو طرف عده ای کشته و جمع کثیری مجروح شدند. سوال این است که چه کسی دعوا را شروع کرد و بر چه مبنا؟ اگر دزدی به خانه ای بزند و درگیری ای میان وی و صاحب خانه رخ دهد، هیچ عاقلی آیا اثرات جراحت بر دزد را –که همانند و بلکه بیشترش بر بدن صاحب خانه نقش بسته- نشانه‌ی حقانیت سارق می پندارد و صاحب خانه را در این خصوص سرزنش می کند؟! البته ممکن است صاحب خانه در دفع خطر، بنا بر شرایط اجتناب ناپذیر درگیری، زیاده روی کرده باشد اما قبح اقدام وی که نهایتا «تخطی از حدود دفاع مشروع» نام دارد، با قبح عمل دزد و حمله به خانواده که «تجاوز و جنایت» است، قابل قیاس و حتی مطرح کردن نیست.

انتخابات 88، به واسطه‌ی حدود 10 ماه درگیری پس از آن، به پرونده ای چند لایه بدل گشته که باز شدن تمام گره ها بستگی به رد یا پذیرش اتهام «تقلب» دارد. بیایید یک بار برای همیشه این پرونده را مرور و مختومه نماییم: ahmadghadiri.ir/post/62