هر که هر چه دارد...

آنچه من از محرم امسال به نسبت سال های گذشته احساس می کنم، به غیر از افزایش کمی عزاداران، تکثر سقاخانه ها و توزیع نذری ها مبتنی بر «هر که هر چه دارد» است که قاعدتا متأثر از سبک پذیرایی شیعیان عراق در ایام اربعین می باشد.

تز و آنتی تز

وقتی می دانی شرکت های صهیونیستی داروسازی، ویروس و واکسن را همزمان تولید می کنند، و نیز می فهمی که سندرز، یهودی است، حق داری تصور کنی او نقشی جز سوپاپ اطمینان برای نظام آمریکا ندارد.

خاورمیانه جدید و مسئله کردستان

رؤیای نیل تا فرات، پس از ترسیم استراتژی نئوکان های آمریکا تحت عنوان «آمریکای قرن ۲۱» با هدف تجزیه و تصرف خاورمیانه از سال ۲۰۰۱ اجرایی شد و در اولین راهبری، منجر به حمله به همسایگان شرقی و غربی ایران گشت.

پس از زمینگیری آمریکا در عراق رها یافته از صدام و همسو با ایران، ایالات متحده در سال ۲۰۰۶ با عاملیت اسرائیل، حزب الله لبنان را به مسلخ کشید تا منطبق بر استراتژی «زمین سوخته» اثری از اولین حلقه دفاعی ایران برجای نماند که «درد زایمان خاورمیانه جدید» نیز با پیروزی در جنگ ۳۳ روزه مرتفع شد.

در خیز سوم اما فتنه شام با عاملیت داعش در سال ۲۰۱۱ پدیدار گشت تا اینبار به جای تمرکز بر قطع مچ و یا «بریدن سر مار» با قطع بازویی به نام سوریه و انسداد راه خون رسانی از بدن به مچ، ابتدا اتصال میان این دو قطع شود، آنگاه مچ (حزب الله) و سپس بدن (ایران) منهدم گردد.

اکنون اما در آستانه نابودی کامل داعش و حتی تعیین زمان برپایی جشن پیروزی، خیز چهارم برای بازتولید پروژه «خاورمیانه جدید» و اکنون به نام «خاورمیانه بزرگ» با عاملیت کردستان عراق برداشته شده تا شروعی باشد بر پایان جبهه مقاومت و انهدام کامل ایران. پروژه ای که در فاز نخست، ایران، عراق و ترکیه را درگیر می نماید و سپس نوبت به الگو سازی این تجزیه طلبی برای دیگر قومیت های ایران و نیز تقسیم عراق به دو بخش شیعه و سنی می گردد.

آنچه نگرانی استقلال کردستان را به بحرانی بلقوه برای کشور مبدل می سازد، تنها تضعیف عراق و تأسیس اسرائیل دوم در همسایگی ایران نیست، پیوند خوردن فتنه های سیاسی با آشوب های اجتماعی ناشی از اوضاع اقتصادی است که با تحرکات تجزیه طلبانه در چهارگوشه کشور قرین گردد. همچنانکه اکنون بیش از پیش ماهیت بحران ساختگی اخیر در بانه در پی کشته شدن دو قاچاقچی کرد، قابل درک و ردیابی است.

رئیس جمهور منت چه چیزی را سر زنان می گذارد؟

امور زنان که باید دست زنان باشد و معاونت حقوقی هم در دولت یازدهم چنین بود، تنها تفاوت در سمت سرکاری «دستیار ویژه در حقوق شهروندی» است!

مطالبات مردم!

تعریف دولت از مطالبات مردم: حصر، حصر، کابینه، کابینه، کنسرت!

رکود دیپلماسی

در شرایطی که قطر مورد قهر و غضب عربستان و نوچگانش (بحرین، امارات، مصر و مالدیو) واقع شده، آیا دولت روحانی تدبیری برای تقویت روابط با همسایه جنوبی خود و رقم زدن فصل جدیدی از همکاری های اقتصادی دارد یا ترجیح می دهد نگذارد حرف رئیس قبیله سعودی زمین بماند؟!

ملاحظات:

۱. در اوایل دولت یازدهم و اواخر دولت خانم کریستینا فرناندز، رئیس جمهور آرژانتین، پس از تنش دامنه دار با آمریکا، وی در سخنرانی خود در سازمان ملل، از نقش ایران و حزب الله در سوریه دفاع کرد و بر آمریکا و هم پیمانانش تاخت. این درحالی بود که روحانی و ظریف با وجود چالش دنباله دار اتهام انفجار آمیا به ایران توسط دولت های قبلی آرژانتین و به تبع آن روابط تیره و راکد با این کشور مهم آمریکای لاتین، کوچکترین بهره برداری ای از این مواضع بی سابقه نکردند.

۲. گویا خستگی و کدخدا پرستی، کمترین جسارتی به دستگاه دیپلماسی کشور برای تغییر خطوط نظام بین الملل و بهره برداری از آن در جهت تقویت جایگاه ایران و تضعیف تحریم ها نمی دهد و روحانی، مذاکره و حراج منافع کشور به بیگانه را یگانه مأموریت خود قلمداد می کند.

۳. اهم منافع بالقوه از تحولات کنونی منطقه را می توان در این موارد خلاصه نمود:

الف. بالا رفتن قیمت نفت و گاز در نتیجه هرگونه تنش در قطر.

ب. افزایش صادرات ایران به قطر.

پ. از هم گسیختگی ائتلاف شورای همکاری خلیج فارس (کانون فشار عربی بر کشور) آن هم پس از قطعنامه ضد ایرانی اعراب در ریاض.

ت. بدبینی کشورهای عربی به عربستان و افزایش جنبه های سیاسی، نظامی و اقتصادی احتیاط و پرهیز در روابط با سعودی.

ث. تنش در روابط دولت اخوانی ترکیه با عربستان به دلیل اخوان المسلمین ستیزی آل سعود، از سرنگونی محمد المرسی در مصر تا اعمال فشار بر قطر.

ج. تضعیف جریان تکفیری سوریه با تغییر صفوف اخوانی تحت حمایت قطر.

چ. نزدیکی بیشتر مخالفان سعودی (قطر و ایران) به یکدیگر، البته اگر روحانی این وضعیت را به عنوان راهی برای نزدیکی به عربستان و جلب رضایت ملک سلمان انتخاب نکند.

۴. طبیعتا هر کشوری مترصد بهره برداری از حوادث است و فشارهای عربستان بر قطر از یک سو می تواند بنا بر موارد مذکور به نفع ایران رقم بخورد و از سویی نیز ممکن است به کودتا در این کشور و یا سوق دادن قطر به اتخاذ مواضع رادیکال علیه ایران برای جبران مافات منجر گردد.

از دیکتاتوری تا دموکراسی

تقلای جنبش سبز در قیاس و یکسان نمایی میان حصر شیخ عیسی قاسم با میرحسین موسوی، بی نهایت مضحک و مشمئز کننده است! یکی برای رهایی مردمش از دیکتاتوری پادشاهی آل خلیفه، رهبری اعتراضات مسالمت آمیز را بر عهده گرفت و دیگری علیه جمهوریت نظام آشوب به پا کرد و با دموکراسی جنگید.