احمد قدیری

‏۱. زنگ خطر کرونا در جهان به صدا در می‌آید اما روحانی آنچنان در لغو پروازهای چین تعلل می‌کند که وزیر بهداشت ناچار به انتشار نامه هشدارآمیز خود به رئیس‌جمهور می‌گردد.
با بی‌خیالی مفرط دولت، ماسک، دستکش، الکل و مواد ضدعفونی کننده نایاب می‌شود.
روحانی مشابه تصمیم ابتدایی همتای انگلیسی خود ‏نه تنها از قرنطینه و حتی فاصله گذاری اجتماعی پرهیز می‌کند، بلکه با عادی جلوه دادن بحران، انذار دلسوزان را نیز بی‌اثر می‌نماید.
در این میان حتی به طور شگفت‌آوری آزاد راه افتتاح، و مسافرت مردم و شیوع ویروس را تسهیل می‌کند: قطعه یک آزادراه تهران-شمال و قطعه دو و سه آزادراه همت.

‏۲. «رزمایش همدلی» و «ستاد ملی مقابله با کرونا» با سکانداری دولت، دو تدبیر حکیم انقلاب برای مقابله با بحران کرونا و تبعات اقتصادی-امنیتی آن و به کار واداشتن روحانی بود.
به مدد ورود نهادهای تحت نظر رهبری نظیر ستاد اجرایی فرمان امام، کمیته امداد، سپاه، بسیج، آستان قدس رضوی و نیروهای جهادی، ‏بحران در ایران کنترل و به مردم کمک شد و همزمان با بروز درماندگی و درندگی دولت‌های غربی، مدیریت ممتاز جمهوری اسلامی، به افتخاری جهانی برای نظام بدل گشت.

۳. روحانی با کارنامه سیاه و دستان خالی و علی‌رغم اقدامات مشکوک نخستین، فرصت را برای مصادره دست‌آوردها فراهم دید و ‏به گرفتن عکس‌های یادگاری مشغول شد.
هر موقع که اخبار را روشن می‌کنید، روحانی از «باید» و «نباید»ی در خصوص کرونا صحبت می‌کند؛ و خود را قهرمان مبارزه با آن جا می‌زند؛ همان فردی که در نهایت بی‌خیالی گفته بود صبح جمعه از قیمت بنزین مطلع شده!

‏۴. اما این عکس‌های یادگاری برای روحانی دوام نداشت. وزیر بهداشت به عنوان متولی اصلی مقابله با کرونا، به صراحت رهبر انقلاب و درایت و حمایت ایشان را عامل اصلی توفیق در مدیریت بحران و کنترل کرونا دانسته و با این اظهارات آلبوم عکس روحانی را پاره کرده.
روحانی عصبانی و درصدد انتقام است؛‏ و چه بسا کار به برکناری نمکی نیز بیانجامد.
برکناری اما بهانه می‌خواهد. خدا کند قحطی دارو یا افزایش قیمت آن و یا جهش تعداد مبتلایان به کرونا در دستور کار شبکه نفوذ نباشد.
ناظران هوشیارتر از همیشه اوضاع را رصد می‌کنند و خیانتی دیگر را بر نمی‌تابند.
دوران «بزن و در رو» تمام شده است.

نگاشته شده در 5 خرداد 99