احمد قدیری

به تازگی فایل صوتی پر بازدیدی را از فردی به نام دکتر محمد فاضلی شنیدم که در کانال تلگرام آقای رنانی منتشر شده. اگرچه ناشر این فایل عنوان «نقد برگزیده سال» را بر آن سخنرانی نهاده، اما اینجانب عقیده دیگری دارم.

دکتر فاضلی مطالب بسیاری را پی در پی بیان کرده و از این روی نقد آن گفته ها فرصت مبسوطی را می طلبد، اما عجالتا در نقد و بررسی مختصر مطالب، می توان به این موارد اشاره نمود:

در ذکر نقاط مثبت صحبت آقای فاضلی باید گفت ایشان فن بیان خوبی دارد و با زبان عامیانه و آمیخته به طنز مقصود را می رساند. دغدغه مندی در کلام ایشان مشهود است و آغاز قوی ای داشته و نکات بعضا درستی را نیز طرح می نماید.

اما فارغ از ایرادات عدیده جزئی که فهرست نمودن آن در این مجمل نمی گنجد، دو ایراد اساسی و مبنایی بیش از همه در صحبت های ایشان خودنمایی می کرد:

۱. ایشان نشناختن «مسئله» را در تمام مشکلات، پیش فرض گرفته و از زاویه دید یک استاد دانشگاه، راه حل تمام مشکلات و بحران ها را «گفتگو» می داند. انگار نه انگار که در کشور مشکل اصلی ما عملگرایی است و اینکه با وجود مشکلات و راه های بعضا واضح و مشخص، همه فقط و فقط حرف می زنند.

۲. ترسیم مشکلات نیز بیش از آنکه عینی و مصداقی باشد، مبتنی بر مثال های پر تکرار «فیل را نمی توان سوار پراید کرد» و «به جای قطع شیرخشک باید سفر پاریس را لغو نمود» است. اگرچه ناگفته پیداست بخشی از این اشکال ناشی از ضیق وقت گوینده بوده، اما می شد به جای تکرار چندین باره و ملال آور یک مثال، بخشی از وقت را به بیان مصادیق و تبیین یگانه راه حل تجویزی، یعنی «گفتار رمانی» اختصاص داد.

در پایان از جناب آقای دکتر فاضلی دعوت می نمایم تا در یک مناظره و به قول ایشان گفتگو، به صورت تفصیلی به نقد ما قال بپردازیم، در هر زمان و مکانی که ایشان مایل باشند.