۱. جیسون رضائیان، جاسوس آمریکایی ایرانی در تاریخ ۲۶ دی ۹۴ و همزمان با قرائت بیانیه برجام در وین، در ازای پرداخت ۱ میلیارد و ۴۰۰ میلیون دلاری آمریکا به ایران، آزاد می شود.
۲. تنها پنج ماه بعد از این معامله شیرین و در اول اردیبهشت ۹۵، آمریکا در اقدامی غیر قانونی دو میلیارد دلار از اموال بانک مرکزی ایران را توقیف و مصادره می کند، یعنی ۶۰۰ میلیون دلار بیش از آنچه در ازای آزادی جاسوس خود تحویل ایران داده بود.
۳. بنا بر خبر روزنامه تلگراف، نازنین زاغری، جاسوس دو تابعیتی انگلیسی ایرانی نیز در اقدامی مشابه و در ازای پس دادن ۴۰۰ میلیون پوند (معادل ۵۲۶ میلیون دلار) از دارایی های توقیف شده ایران توسط انگلیس، قرار است آزاد گردد.
۴. منتظر مصادره و توقیف دارایی های ایران از سوی انگلستان باشید!
واکنش ها به زلزله کرمانشاه بار دیگر نشان داد چگونه جریان ماکیاولیستی می تواند موضوعی ملی را به دعوایی جناحی تقلیل دهد و نیز متهم را بر جایگاه مدعی بنشاند.
اینکه بیمارستان ساخت دست دولت روحانی به کلی در زلزله منهدم و مدفن بیمارانش شود مهم نیست، اینکه دولت تنبل کنونی جز باد هوا تحویل کوخ نشینان استان نداده به طوری که تمام تلفات متعلق به بافت های فرسوده بوده است هم مهم نیست، اینکه دیوارهای تخریب شده در چند بلوک مسکن مهر نیز توسط پیمانکاران دولت روحانی کشیده شده و در نهایت تنها تلفات کل واحدهای مسکن مهر، دو کشته بوده نیز اهمیتی ندارد، مهم این است که هرچقدر دولت در ایمن سازی منازل و مدیریت بحران و امداد رسانی یکسان و به موقع به زلزله زدگان توفیق نداشته، اما به مدد رسانه های وابسته و حامی خود، در مدیریت افکار عمومی بار دیگر و مثل همیشه موفق شد تمام کم کاری و بی کفایتی خویش را پشت دیوار خود ساخته و فروریخته مسکن مهر مخفی نماید...
بی شک تمام هموطنان در منازل و انبارهای خود لوازم اضافی فراوانی همچون البسه، پتو، ظروف و غیره دارند که به آن نیاز چندانی ندارند. فقط کافیست شماره تلفنی اعلام شود تا مردم با تماس با آن و اعلام نشانی خود، اجناس را تحویل خودروی مخصوص دهند. این اقدام هم در حال حاضر و برای کمک به زلزله زدگان کرمانشاه مفید است و هم در ادامه و برای کمک به محرومیت زدایی در سراسر کشور.
تجربه عینی و شخصی نشان داده، مشکل از نبود اقلام در دست مردم و یا عدم انگیزه کمک به هم نوع نیست، مشکل از نبود شناخت و یا عدم دسترسی به محل های جمع آوری کمک هاست. همچنانکه جایی که دیوار مهربانی اعلام و گیره های لباس به آن متصل می گشت، هر روز و هر ساعت البسه ای بر آن افزوده می شد.