دفع خطر

 

 

 

خطر حمله و به قول آمریکایی‌ها گزینه نظامی همیشه بوده و هست ولی در چند مقطع به طور محسوسی افزایش یافته و به اوج خود رسیده است:

۱۳۸۶ (۲۰۰۷-۲۰۰۸): اواخر دور دوم بوش، پس از ناکامی در جنگ ۳۳ روزه لبنان به عنوان مقدمه حمله به سوریه و ایران و با هدف ایجاد خاورمیانه جدید، ساخت فیلم ضدایرانی ۳۰۰ با موضوع جنگ تمدنی ایران و غرب، درخواست پادشاه عربستان از آمریکا برای حمله به ایران و «قطع سر مار»(۱) که منجر به تهدید متقابل رهبر انقلاب در ۸۶/۶/۳۱ برای تغییر محاسبه دشمن شد: «آن کسانی که تهدید میکنند، این را باید فهمیده باشند، حالا هم بفهمند؛ تهدید نظامی ایران و تعرض نظامی به ایران به صورت بزن و در رو، دیگر ممکن نیست. هر کس تعرضی بکند، بشدت عواقب آن تعرض دامنگیر او خواهد شد».(۲)

۱۳۹۱ (۲۰۱۲-۲۰۱۳): فتنه شام و قدرت‌گیری داعش در همسایگی ایران، ساخت فیلم‌های سینمایی و مستندهای پایان جهان،(۳) انتشار بازی رایانه‌ای بتلفیلد۳ و نمایش حمله سربازان آمریکایی به تهران،(۴) آماده باش اسرائیل برای حمله به ایران(۵) که مجموعا منجر به تایید صلاحیت حسن روحانی و تحت کنترل قرار دادن ریسک اقدام نظامی علیه ایران شد و مستند آن خاطره روحانی از اولاند است: آماده بودن شش کشور غربی برای حمله به ایران در صورت عدم پیروزی او در انتخابات!(۶)

۱۳۹۹ (۲۰۲۰-۲۰۲۱): چیدن بال‌های قدرت ایران در منطقه با اقداماتی نظیر آشوب‌افکنی در ایران، عراق، لبنان و ترور سردار سلیمانی و تلاش برای ترور سرداران حاجی‌زاده و شهلایی، شدت دادن تحریم‌ها، تضعیف اقتصاد کشور و معیشت مردم برای ایجاد نارضایتی و هرج‌ومرج از یک سال قبل و آتش‌افروزی‌های سریالی در کشور، خرابکاری در نطنز و ترور دکتر فخری‌زاده، مغز متفکر دفاعی-هسته‌ای، که مخالفت رهبری با استیضاح روحانی را درپی داشت و این درحالی است که سیدحسن نصرالله نسبت به احتمال شرارت آمریکا در منطقه در آخرین روزهای دولت ترامپ هشدار داد(۷) و از طرف دیگر نیز خبر تصمیم و تلاش ترامپ برای حمله به ایران با هدف پیروزی در انتخابات، به بیرون درز کرد.(۸)

باید بدانیم بودجه نظامی متخاصم‌ترین کشورها (تنها آمریکا، عربستان، اسرائیل، فرانسه، انگلیس) حدود ۱۰۰۰ میلیارد دلار و بین ۱۰۰ تا ۲۰۰ برابر بزرگ‌تر از بودجه نظامی ایران است.
بدون توجه به مؤلفه‌های مهم و حساسِ بزرگی قدرت نظامی دشمن و نزدیکی خطر حمله، تحلیل شرایط کشور و تصمیمات و مصلحت اندیشی‌های رهبر حکیم انقلاب ممکن نیست.

 

۱. radiofarda.com/a/f8-wikileaks-saudi-asked_us-to-attack-iran/2233158.html
۲. farsi.khamenei.ir/speech-content?id=3402
۳. ahmadghadiri.ir/post/389
۴. mashreghnews.ir/news/66056
۵. bbc.in/2H6L6BC
۶. bbc.com/persian/iran-51135720
۷. fa.alalamtv.net/news/5272436
۸. ir.sputniknews.com/amp/politics/202011177162698

جنگ ترکیبی

۱ خرداد: روبروی اداره اطلاعات جهرم
۴ خرداد: جنگل‌های زاگرس گچساران
۴ خرداد: مجتمع پتروشیمی بندر امام
۴ خرداد: مجتمع تجاری زیتون تهران
۴ خرداد: نیروگاه حرارتی تبریز
۱۱ خرداد: بوستان ولایت تهران
۱۲ خرداد: پارک جنگلی چیتگر تهران
۱۲ خرداد: کارخانه کاغذ بینالود
۱۳ خرداد: پارک افرا تهران
۱۳ خرداد: واگن‌های قطار مسافربری اسلامشهر
۱۳ خرداد: درختان روبروی دانشگاه آزاد پردیس تهران
۱۴ خرداد: درختان روبروی دانشگاه امام صادق تهران
۱۴ خرداد: پالایشگاه تهران
۱۴ خرداد: انبارهای شرکت فولاد خوزستان
۱۴ خرداد: محوطه ربع رشیدی تبریز
۱۴ خرداد: کارخانه روکش صندلی ورامین
۱۴ خرداد: آتش‌سوزی جنگل‌های دزفول
۱۵ خرداد: آتش‌سوزی پارک چوبی اهواز
۱۵ خرداد: خط‌لوله انتقال نفت شرکت نفت گاز آغاجاری به اصفهان
۱۵ خرداد: جنگل‌های اندیکا

آتش‌افروزی تنها یک شاخه از ضربه دشمن در جنگ ترکیبی است.
چاشنی انفجار و ترور و آشوب نیز به زودی در کشور زده خواهد شد.
رژیم سعودی منتظر پاسخ دردناک ایران باشد.
#آرامکو #ستون_آتش

و اینک آخرالزمان

مروری گذرا بر رویدادهای حیرت انگیز سال ۹۸

 

#فروردین
بارندگی و سیل بی‌سابقه در کشور
#اردیبهشت
کاهش تعهدات برجامی ایران
#خرداد
آتش سوزی کارخانه کاله در کربلا
آتش سوزی‌های سریالی مراتع ایران
انهدام پهپاد گلوبال هاوک توسط ایران
دست رد رهبر انقلاب به میانجی‌گری شینزوآبه و نامه ترامپ
آتش سوزی در پالایشگاه ایالت پنسیلوانیا آمریکا
#تیر
توقیف نفتکش گریس-۱ در جبل الطارق
توقیف نفتکش انگلیسی توسط ایران
#شهریور
انفجار در سکوی پرتاب ماهواره مخابراتی ناهید
حمله به تأسیسات نفتی آرامکو
#مهر
آغاز دور نخست آشوب‌ها در عراق
آغاز دور نخست آشوب‌ها در لبنان
برگزاری بزرگترین مراسم پیاده‌روی اربعین در تاریخ
حمله به نفتکش ایران در دریای سرخ
اعلام دستگیری روح‌الله زم
#آبان
آتش سوزی گسترده جنگل‌های کالیفرنیا
حمله به کنسولگری ایران در کربلا
زلزله آذربایجان شرقی
آغاز دور نخست آشوب‌ها در ایران
#آذر
حمله به کنسولگری ایران در نجف
انتشار بوی تعفن در تهران
جنجال قرص‌های آلوده در کیک‌های صنعتی
#دی
رزمایش مشترک ایران، چین و روسیه
آغاز آتش سوزی دامنه‌دار در جنگل‌های استرالیا
حمله آمریکا به مواضع حشدالشعبی
تجمع گسترده مقابل سفارت آمریکا در بغداد
ترور نافرجام سردار حاجی‌زاده در سوریه
ترور شهیدان سلیمانی و المهندس در عراق
تصویب اخراج نیروهای آمریکایی توسط پارلمان عراق
خروش سراسری ملت و رکورد بزرگترین تشییع جنازه تاریخ جهان
فاجعه انسانی در کرمان
حمله موشکی ایران به پایگاه‌های عین‌الاسد و اربیل
انهدام هواپیمای اوکراینی
تجمع در دانشگاه‌های شریف و امیرکبیر با حضور میدانی سفیر انگلیس
آشوب‌های پراکنده در ایران
پرجمعیت‌ترین نماز جمعه تاریخ انقلاب به امامت رهبر انقلاب
سیل هرمزگان و سیستان‌وبلوچستان
#بهمن
اعلام وضعیت قرمز در چین درپی شیوع کرونا
تظاهرات میلیونی مردم بغداد علیه آمریکا
رونمایی ترامپ از معامله قرن
سقوط هواپیمای مقامات بلندپایه امنیتی آمریکا در افغانستان
شکست در مأموریت ماهواره مخابراتی ظفر
آتش سوزی در پالایشگاه ایالت لوئیزیانا آمریکا
#اسفند
ورود ایران به لیست سیاه FATF
برگزاری انتخابات مجلس با شکست قاطع اصلاح‌طلبان و کاهش مشارکت
شیوع گسترده کرونا در ایران
افتتاح رسمی آزادراه تهران-شمال
آتش سوزی در پالایشگاه ایالت کالیفرنیا آمریکا
درگیری نظامی ترکیه با سوریه و روسیه
مسلمان کشی در هند
بسته شدن مسجد الحرام و تعطیلی حج
آتش سوزی در پالایشگاه اسرائیل
بازداشت شاهزدگان سعودی توسط بن‌سلمان
حمله راکتی به پایگاه آمریکایی التاجی در عراق

 

اللهم عجل لولیک الفرج

آل سعود یک قدم تا سقوط

وضعیت عبدالله وخیم بود و با اکسیژن از بینی نفس می‌کشید؛ اما اوباما را به ملاقت پذیرفت.

مدتی پنهان بود که خبر مرگش شایع شد.

سیسی و کری به ریاض رفتند اما اینبار امکان دیدار میسر نشد.

نامه اول رهبر انقلاب به جوانان غرب انتشار یافت و ناگهان مرگ عبدالله منتشر شد تا اثری از نامه نماند.

اینکه سلمان مرده را کسی جز بن‌سلمان و نزدیکانش نمیدانند.

اما این غیبت طولانی، گمانه‌زنی‌های داخل و خارج و بازداشت شاهزادگان، احتمال مرگ او را تقویت میکند.

اینبار اما مرگ سلمان یک تفاوت بزرگ با عبدالله دارد: جایگاه متزلزل بن‌سلمان، آتش زیر خاکستر دربار آل سعود و هر لحظه امکان سقوط.

اتحادیه کشورهای دریای سرخ

دریای سرخ در حد فاصل جنوب غرب آسیا و شمال شرق آفریقا، به دو آبراه استراتژیک تنگه باب المندب و کانال سوئز متصل است. تنگه باب المندب در جنوب قرار دارد که میان یمن و جیبوتی قرار گرفته و دریای سرخ را به خلیج عدن و اقیانوس هند متصل می کند، و سوی دیگر آن نیز در شمال، کانال سوئز است که دریای سرخ را به دریای مدیرترانه وصل می نماید. بنابراین دریای سرخ در مرحله نخست محل ترانزیت و اتصال اروپا به غرب آسیا و شرق آفریقا است و در مرحله بعد کانون اتصال به اقیانوس هند و دسترسی به تمام مناطق دریایی نیم کره جنوبی. بنابراین هرچقدر برای دریای سرخ ارزش قائل باشیم، به همان میزان دو آبراه استراتژیک تنگه باب المندب و کانال سوئز را واجد اهمیت راهبردی می دانیم.

حال با توجه به تحولات یمن و اشراف انصارالله بر تنگه باب المندب، ائتلاف غربی و عربی تمام توان خود را گذاشتند تا با سرکوب و کشتار یمنی ها فرصت از دست رفته را بازیابی کنند که تاکنون موفق نشده اند. در این میان نیز یمن اندکی بعد از تهدید آقای روحانی به بستن تنگه هرمز، نفتکش -و به روایتی دیگر ناوچه- سعودی را در دریای سرخ هدف قرار داد تا ضمن اعلام همراهی با ایران، اشراف خود را بر این آبراه بین المللی و توان بستن تنگه باب المندب را نشان دهد.

با این اوصاف، و با توجه به اتصال هشت دولت عربستان، اسرائیل، اردن، مصر، جیبوتی، یمن، اتیوپی و سودان به دریای سرخ، چند هدف مهم را می توان به عنوان انگیزه عربستان برای تاسیس اتحادیه دریای سرخ برشمرد.

اول، مانور قدرت کشور عربستان و شخص بن سلمان پس از رسوایی قتل خاشقچی و نیز بروز اختلاف در شورای همکاری خلیج فارس و ناکارآمدی آن ائتلاف عربی.

دوم، حساس کردن کشورهای حوزه دریای سرخ نسبت به وضعیت یمن و تنگه باب المندب و طبیعتا در ادامه همراه کردن این دولت ها علیه ایران و انصارالله.

و سوم ایجاد بستر همنشینی و همسویی با رژیم صهیونسیتی به بهانه اتصال اراضی اشغالی به دریای سرخ.

اگرچه درحال حاضر اسرائیل با وجود اتصال اراضی اشغالی به دریای سرخ عضوی از این اتحادیه نیست، اما مسلم است که دیر یا زود ابتدا به عنوان عضو ناظر و سپس به عنوان عضو رسمی، به بهانه اتصال دریایی به جمع کشورهای عربی ملحق خواهد شد که نتیجه ای جز به رسمیت شناختن اسرائیل و تحقق معامله قرن ندارد.

تاکتیک سعودی

تاکتیک ثابت رژیم آل سعود در مواجه سازی و نفرت آفرینی میان افکار عمومی ایران و عراق: 

ابتدا عواملت را برای حمله به منافع و ‌روابط دو کشور همسایه به خط کن و بگو #مردم بودند، و سپس همان عوامل را برای پاسخی خشن گسیل دار و گردن #حکومت بیانداز.

پازل فتنه

۱. شایعه انتقال آب ایران به عراق

۲. ترور شخصیت زوار عراقی در ایران

۳. همراهی العبادی با تحریم آمریکا علیه ج.ا

۴. درگیری العبادی با جناح نزدیک به ج.ا

۵. حمله به کنسولگری ایران در بصره

۶. و تا اربعین، بازیگردانی و تنش زایی رو به تزاید آل سعود میان ایران و عراق در دو سطح دولت و‌ ملت

خز و خرس

۱. حکایت معروفی است که فردی به امید گرفتن خزی شناور بر آب به رودخانه زد اما بیرون نیامد. همراهش که دید رفیقش نمی تواند از آب خارج شود از او ‌پرسید چرا از رود بیرون نمی آیی؟ که غریق پاسخ داد من خواستم خز را بگیرم، خرس من را گرفته!

۲. بسیاری از چهره های سرشناس صفحاتی را برای عرضه عقاید و احیانا «اندیشه»های خود در شبکه های اجتماعی ایجاد کرده اند تا مخاطب را نیز همراه و همنظر خویش گردانند اما در عمل اسیر بازخوردهایی می شوند که از واکنش «مخاطب» به مطالب خود می گیرند و اینجاست که باید گفت به جای گرفتن خز، اسیر خرس شده اند.

۳. حال این مخاطبِ بیش‌فعال و همیشه در صحنه کیست که با نظرات بی پروای خود، چهره ها را به سمت و سوی مطلوب سوق داده و بعضا وادار به اتخاذ مواضع ضد حاکمیتی می کند؟

این طیف از دو گروه تشکیل شده است؛ جمعیتی از فعالان خودجوش فضای مجازی و جماعتی سازمان یافته با ID های فارسی و IP های عموما سعودی (ارتش سایبری عربستان) و در مرتبه بعد اروپایی (اعضای سازمان مجاهدین).

تکلیف جماعت اخیر مشخص است؛ افرادی با اکانت های عموما جعلی و اسامی مستعار و دارای تصاویری نامربوط و بعضا متعلق به مشاهیر غربی.

دسته اول که از طبقه متوسط به بالای شهری با سلایق فرهنگی سیاسی خاص هستند نیز متولیان صفحات اجتماعی پربازدید را به نوبه خود به بیراهه می برند، زیرا نفرات و سروصدای شان در فضای مجازی به مراتب بیشتر است از جمعیت و وزن شان در عرصه حقیقی.

۴. اما آنچه به چشم چهره های هنری، ورزشی و سیاسیونی که به واسطه زندگی های اشرافی، ارتباط مستقیم خود با توده های مردم را قطع کرده اند می آید، نه زندگی حقیقی عموم جامعه که لایک، ریشیر و کامنت افرادی است که مسئولان «مردم»شان می پندارند و رسم «مردم داری» را نیز در هم جهت شدن با نظر و سلیقه آنان و اتخاذ مواضع همسو در توییتر، تلگرام و اینستاگرام می یابند.

۵. باید توجه داشت که فرق است میان «آنچه نظر مردم است» و «آنچه که مردم گمان می کنند نظر مردم است».

ممکن است عموم جامعه بر عقیده ای باشند و در عین حال نیز گمان کنند اکثریت مردم خلاف آن را معتقدند و اینگونه است که «تصویر»ها مغلوب «تصور»ها می گردد؛ زیرا اقلیتی به مدد ذره‌بین فضای مجازی، اکثریت و بزرگتر از آنچه هستند جلوه می کنند؛ موضوعی که در حال حاضر به جد با آن مواجهیم و به معضلی فرهنگی-سیاسی و حتی امنیتی برای کشور بدل گشته است.

حسام الدین آشنا و تکمیل پازل برجام منطقه ای

امروز و در آستانه تحمیل برجام منطقه ای، اعداد و ارقامی در خصوص میزان محبوبیت ایران در منطقه منتشر شد که حرف آن یک چیز بیشتر نیست: نگاه منفی کشورهای اسلامی و علی الخصوص متحدان ایران به جمهوری اسلامی.

جالب است بدانید پایش مذکور را مرکز افکارسنجی دانشجویان ایران (ISPA) که حسام الدین آشنا عضو هیأت امنای آن است، به سفارس مرکز بررسی های استراتژیک ریاست جمهوری که همو ریاست آن را برعهده دارد انجام داده است.

فارغ از این پرسش بنیادین که چگونه و با چه روشی یک موسسه افکارسنجی داخلی به نظر مردم 11 کشور اسلامی دست یافته و اینکه با چه هدفی افکار عمومی کشورهایی چون موریتانی و مغرب در معرض پایش قرار گرفته اند اما کشورهایی چون سوریه، ترکیه، بحرین و یمن خیر؛ این سوال اساسی نیز مطرح است، در شرایطی که حزب الله لبنان پیروز قاطع انتخابات پارلمانی اخیر لبنان بود آنچنانکه حاج امین شری، نامزد حامی مقاومت، برای نخستین بار در تاریخ سیاسی لبنان رتبه نخست بیروت (پایگاه سنتی جریان چهارده مارس) را از آن خود نمود، چگونه نظر مثبت مردم لبنان به ایران، تنها 51 درصد برآورد شده است؟!

و یا در شرایطی که لیست مرتبط با حشد الشعبی (الفتح) رتبه دوم انتخابات پارلمانی عراق را کسب نمود، چگونه نظر منفی مردم عراق نسبت به ایران، 61 درصد و منفی تر از عربستان سعودی با  59 درصد ذکر گشته؟!

و فارغ از این اعداد و ارقام مشکوک و بدون پشتوانه علمی، این پرسش مبنایی به جای خود باقی است که هدف از انتشار چنین آماری از سوی مرکز بررسی های استراتژیک ریاست جمهوری در این مقطع زمانی چیست؟ البته پاسخ واضح است...

مناسبات نظام بین الملل در یک نما

امیدوارم دوستان هم رشته بنده در حقوق بین الملل، خوب به تصویر تحویل چک یک میلیارد دلاری ولیعهد عربستان به دبیرکل سازمان ملل خیره شده باشند و دریابند که در جهان کنونی، صرفا قانون تنازع بقاء حاکم است و آنچه روابط بین الملل را شکل می دهد، حقوق بین الملل نیست، قوای بین الملل است که خود نشأت یافته از از توان نظامی اقتصادی کشورها است. حال اگر توازن قدرت در کلیت نظام بین الملل و یا به طور مشخص میان دو دولت برقرار بود، برای تنظیم مناسبات و حل اختلافات می توان به اصول و قواعد حقوق بین الملل تمسک جست.

رشوه علنی بن سلمان به گوترش تنها نمونه از نظام از هم گسیخته بین الملل نیست، جدید و البته بارز ترین نمونه آن است. پیشتر نیز دبیرکل سابق سازمان ملل، بان کی مون، رسما علت چشم پوشی از جنایات جنگی عربستان در یمن و خط خوردن نام این کشور را از فهرست ناقضان حقوق کودکان، احتیاج سازمان ملل به بودجه تخصیصی عربستان ذکر کرده بود.

مطلب مرتبط: «رسوایی پشت رسوایی» ahmadghadiri.ir/post/94