تاریخ نگاری به شیوه جعفر شیر علی نیا که حتی در عکس یادگاری با هاشمی نیز نمی توانست دست ارادت بر سینه نگذارد، چنین است که روایات هاشمی از مسائل مختلف را شاخص و به مثابه آیات _آن هم از نوع محکمات_ می پندارد و بعد فرمایشات رهبری را با آن سنجیده، آنگاه نتیجه می گیرد که تبیین رهبری صحیح بوده یا خیر!
این هم یک مکتب تاریخ نگاری است دیگر، مکتب هاشمیسم!