اگر دو روز از اعتصاب غذای کروبی گذشت و وی کارش به تشنج نرسید، بدانید او صرفا شب ها و در خواب اعتصاب غذا است و روزها مشغول بلعیدن هر آنچه ما خلق الله می خورند.
کسی که بیش از یک هفته در بیمارستان بستری بوده، چگونه ممکن است اعتصاب غذا کند و سالم بماند، آن هم با این کهولت سن و کلکسیون امراض؟! بیماری اش دروغ بوده یا اعتصاب غذایش یا هر دو؟ چه کسی حاضر و ناظر است که اعتصاب غذای لیدر روزه خواران روز قدس را گواهی دهد؟ چرا در همان بیمارستان که امکان صحت سنجی وجود داشت اعلام اعتصاب نکرد؟!
سؤال دیگر آنکه چرا انقدر دیر؟ در این هشت سال چرا نتوانست دست و دل از خورد و خوراک بکشد؟ آیا این ژست اعتصاب، همچون فضاحت اعتصاب غذای مجلس ششم به ریاست کروبی است؟
به نظر می رسد اعتصاب غذای برخی پادوهای جنبش سبز، سران شان را نیز در رودربایستی قرار داده که «شما چرا چنین نمی کنید» و این خبر صرفا در این راستا قابل ارزیابی است.
دیگر آنکه چرا موسوی دست به اعتصاب غذا نمی زند؟ آیا انقدر بلعیدن لقمه های حرام و خون های در شیشه شده مردم ضرورت و اهمیت دارد که چند ساعتی نیز نمی تواند ولو برای خوراک سازی رسانه های خارجی و همنوایی با کروبی دست از خوراک بکشد؟ آیا اینجا نیز موسوی، کروبی را پیشمرگ خود خواهد کرد؟
خلاصه بگویم، قاعده ای وجود دارد که منحرفان فکری و سیاسی و حتی تروریست ها ممکن است دست به اعتصاب غذا بزنند، اما مسئولان فاسدی که عمری برای غارت و سرقت و کسب حداکثری لقمه های حرام با یکدیگر مسابقه گذاشته اند امکان ندارد دست رد به حتی لقمه ای بزنند چه رسد به آنکه تا پای جان اعتصاب غذا نمایند...
#پانصد_هزار_دلار #شهرام_جزایری #رشوه #ملک_نجومی_جماران
پی نوشت: شوی سیاسی کروبی به بهانه تضمین دولت به «پیگیری» رفع حصر، پایان یافت و شیخ حرام خوار فتنه، چند ساعت بیشتر تاب اعتصاب غذا نیاورد!
