فروشگاه های بزرگ در ایران هیچ گاه نفهیدند چه موسیقی ای را باید به عنوان موسیقی متن خرید پخش کنند. هرچقدر در فروشگاه های کوچک و بزرگ اروپایی و آمریکایی، یا سکوت حاکم است و یا ملودی ای آرام در جریان، اینجا غرب زدگان ما موسیقی هایی با ضرب آهنگ های تند و گوشخراش پخش می کنند. وقتی هم که سراغ اتاق پخش را می گیری که تذکر دهی «لطفا فقط اندکی صدایش را کم کنید» با کارگری مواجه می شوی که پشت میز نگهبانی یا اعلان نشسته و در انتخاب و پخش اختیار تام دارد و آن روز و آن لحظه «حال کرده» همان را بگذارد. و هیچ جای تعجب نیست اگر بلافاصله بعد از یک موزیک ضربی و اعصاب خرد کن، یک موزیک غم و غصه و البته بازهم اعصاب خرد کن پخش گردد! در هر حال و بالاجبار، اسیر فهم نارس این افراد از تقلای تقلید غرب موهوم و ذهنی شان هستیم.