این روزها معاویه خوشحال است از اینکه زبیر را رو در روی علی دیده است!
طعنه می زند به «سیف الاسلام» خوانده شدن زبیر در زمانی.
دشمنی اش با وی را حقانیت خود و دشنام هایش را بصیرت خویش می پندارد!
البته مغلطه ای بیش نیست، آن زمان که سیف الاسلام در جبهه حق شمشیر می زد دشمنش بودید و دشنامش می دادید و پیروزی اش را در سنوات ماضیه تقلب می خواندید، حال که وضعش دگرگون، و به ضلالت شما نزدیک گشته، گرامی اش می دارید و برایش حق حضور قائلید!
چیزی که در این میان ثابت مانده و تغییر نکرده، مظلومیت همیشگی شیعه و غربت ائمه آن است.