آنچه یامین پور را همانند اسلافش در گفتگو با عراقچی دست به سر کرد این بود که اگرچه نکات نغزی برای طرح داشت و نکاتی در نقض اظهارات عراقچی گفت، اما در برابر انکار محض و خلاف گویی های متعدد وی، نقیض های مستند به اظهارات دولتمردان، مکتوب و محفوظ نداشت.
اینجا هم حکایت همیشگی تکرار شد، آمادگی برای حمله و غافلگیری در برابر ضد حمله.
حال برداشت مخاطب از گفتگو چه بود؟ «یامین پور تمام ابهامات در و اتهامات به برجام را پرسید، عراقچی پاسخ داد، یامین پور بعضا سکوت کرد و قاعدتا پذیرفت، زنده باد برجام، این فتح الفتوح سرداران عرصه دیپلماسی»!
