توفیق شد برای اولین بار در بهمن ماه از موزه عبرت (شکنجه گاه کمیته مشترک ضد خرابکاری ساواک و شهربانی) بازدید کنم.
ساختمان کمیته به ابتکار علی یونسی و در زمان وزارت وی به موزه تبدیل می شود و انصافا نیز در مقایسه با دیگر موزه ها بسیار هنرمندانه و علمی طراحی شده است.
دستشویی های مناسب و تمیز، دو اتاق نمایش فیلم و یک سالن کنفرانس که پی در پی فیلم های توضیحی در خصوص موزه را برای مخاطب پخش می کند، پیکره های واقعی و شبیه سازی شده از انقلابیون و شکنجه گران، توضیحات مکتوب و مناسب از بخش های مختلف، وجود واحد فروش محصولات مکتوب و چند رسانه ای مرتبط با موزه، حضور راهنمایانی که خود زمانی زندانی همین شکنجه گاه بودند و از همه مهمتر تارنمایی غنی و چند رسانه ای از جمله تمهیدات تحسین برانگیز موزه است.
در بخشی نام، شغل و تاریخ دستگیری تعداد کثیری از زندانیان را بر پلاک های فلزی هک کرده و روی آجرهای مختلف موزه نصب نموده اند. در بخشی خودروهای سازمانی و عملیاتی کمیته پارک شده.
داخل هر سلول، پیکره‌ی شهیرترن مبارز انقلاب قرار گرفته و کنار ورودی آن نیز زندگی نامه همان فرد نصب دیوار شده است.
داخل یک راهرو، چند صد تابلو عکس از چهره های انقلاب بر دو طرف دیوار کنار هم نصب گشته و خلاصه آنکه به معنای حقیقی کلمه همه چیز سر جای خودش است.
مهمترین فایده بازدید از این مکان برای افراد کمتر آشنا با معارف انقلاب، مشاهده عینی سفاکی های رژیم پهلوی و استشمام نعمت انقلاب در پایان دادن به حیات گرگ های درنده است و مهمترین اثر بر نسل سوم انقلاب و طیف ارزشی، بنابر تجریه ی شخصی، خوابیدن «باد» ادعا و ژست های انقلابی گری است.
همچنان که در دفتر یادبود مجموعه نگاشتم «احساس حقارت کردم در برابر این مردان پولادین». زنان و مردانی که انواع شکنجه های انتقال یافته از موساد را تحمل کردند تا امانتی را به من و ما بسپارند. من و مایی که اگر تنها یکی از آن 70 نوع شکنجه را تجربه می کردیم معلوم نیود که حتی دقیقه ای تحمل کنیم و اسرار و اطلاعات انقلاب را در فریاد نزنیم!
تاریخچه موزه: ebratmuseum.ir/Portal/home/?328/
نمودار سازمانی کمیته: ebratmuseum.ir/Portal/home/?3039/
تصاویر: ebratmuseum.ir/Portal/home/?3514/
بازجویان و شکنجه گران: ebratmuseum.ir/Portal/home/?889/
شیوه ها و ابزار شکنجه: ebratmuseum.ir/Portal/home/?1270/
بازدید مجازی از موزه: ebratmuseum.ir/Portal/home/?1649/
