اسم فامیل

اگر از من بخواهید چند موجود بیکار به شما نشان دهم، حتما نشانی کسانی را می‌دهم که نام بلوار «آزادی» در شیراز را به «قدس» تغییر دادند.
مشتی شیرین‌عقلِ اسم‌فامیل‌باز که از فرط بیکاری می‌روند سراغ تغییر نام خیابان‌ها!
موضوع فقط عبث و نمایشی بودن این نوع تغییر نام‌ها در کشور نیست؛ این است که مگر ‌«آزادی» کفر بود که با «قدس» به خیال خودتان اسلامی‌اش کردید؟
آن هم وقتی «آزادی قدس» شعار و آرمان‌مان است.
دنبال این می‌گردید که در شیراز وقت و بی‌وقت عده‌ای سازمانی یا خودجوش بروند و با اسپری و ماژیک «قدس» را خط بزنند و «آزادی» بنویسند؟!
پول شهرداری زیادی کرده که باید خرج تغییر تابلوها شود؟!
حقیقتا نمی‌دانم در ایران احمق‌ها مسؤل می‌شوند یا افراد وقتی مسؤلیت می‌گیرند احمق می‌شوند!
هر کدام که هست‌، جای غصه و تأسف دارد.
در ضمن «Ghods» نادرست است؛ باید «Qods» می‌نوشتید.
تابلوها را طی یک مراسم رسمی دیگر ویرایش کنید!

شاهچراغ

اینکه در فاجعه دوم شاهچراغ بگویند «خدا رحم کرد» و رد شوند، اینکه بر افتخار آفرینی یک نیروی خدماتی مانور دهند و آن را به نام خود فاکتور کنند، و اینکه تعداد گلوله‌های شلیک نشده را بشمارند و خوشحال باشند، یعنی نه تنها کسی عزل و مجازات نمی‌شود بلکه همچنان در بر همان پاشنه می‌چرخد.
عملیات دوم در شاهچراغ، آن هم در دور تند اقدامات ایذائی در کشور، اقدامی نبود که قابل پیش‌بینی و پیش‌گیری نباشد.
کمی بعد از حادثه اول که به آنجا رفتم، از سطح پایین حفاظت حرم تعجب کردم!
ورودی حرم حراست نمی‌خواهد، حفاظت می‌خواهد.
شما اگر در فیلم مأمور مسلحی دیدید، به من هم نشان دهید!
۱۴۰۲/۵/۲۵

مردم باید بدانند

در خردادماه به موازات ترور نیروهای فراجا و روحانیون، حدود ۲۰ آتش‌افروزی مهم در کشور داشته‌ایم که عمده هدف آن مراکز اقتصادی نظیر بازار، انبار، کارگاه و مزرعه بوده است.
سازمان منافقین به‌عنوان سرپنجه عملیاتی سرویس‌های امنیتی دشمن، دور جدید بازی را آغاز کرده و تشدید خواهند نمود.
از این رو ضمن ابراز نگرانی از تکرار سناریوی ترور علیه مقامات لشکری و کشوری در ۷ تیر و ۸ شهریور، اعلام می‌دارم باید با تشریح صریح برنامه خرابکاری منافقین، مردم را هوشیار نمود و کپسول‌های اطفاء حریق را به طور گسترده و زیر قیمت در فروشگاه‌های مجازی و زنجیره‌ای در دسترس قرار داد.
۱۴۰۲/۳/۲۳

آمریکای لاتین

غروب سه‌شنبه ۸۷/۶/۱۹ به کاراکاس، پایتخت ونزئلا، متحد جدیدالشکل ایران رسیدم. دو روز در کارکاس بودم. سؤالات پرشمار و دقت بسیاری راجع به ونزوئلا می‌کردم. ونزوئلا را شبیه‌ترین کشور به ایران دانستم؛ از هر نظر. نسبت جمعیت پایتخت به کل کشور، مانند ایران زیاد بود: حدوداً ۵ به ۳۰ میلیون، قیمت ارزان (مفت) سوخت: هر باک بنزین یک دلار، مواضع ضدآمریکایی، مردم پرتوقع، رئیس‌جمهور مردمی و مخالفت لابی‌های ثروت و قدرت با چاوز از جمله شباهت‌های دو کشور بود.
در کارکاس و در نزدیکی سفارت ایران رستورانی ایرانی بود که صاحب خوش فکرش آنجا را اداره می‌کرد و نه تنها خدمات غذایی ارائه می‌داد که کارچاق‌کن ایرانیان نیز بود. کارمندان سفارت دلارهای‌شان را پیش او می‌آورند و با بولیوار عوض می‌کردند.
ماجرای تبدیل دلار هم چنین است که دولت نرخ رسمی دلار را نسبت به بولیوار با ارزش دو برابر قیمت‌گذاری کرده، درحالیکه مردم و خصوصاً ثروتمندان فراری از کشور حاضر به خرید سه-چهار برابری دلار هستند. لذا در بازار سیاه با قیمت‌های بالاتر از قیمت رسمی، دلار معامله می‌گردد و عده‌ای سودجو، در بازار رسمی دلار را دو برابر بولیوار خریداری می‌کنند و در بازار آزاد می‌فروشند.
از برنامه‌هایم در کاراکاس، دیدار با سفیر ایران در ونزوئلا (آقای ذی‌فن) و رفتن به حسینیه لبنانی‌ها برای افطار به همراه یکی از کارمندان سفارت بود. برایم جالب بود که سرتاسر حسینه ۸۰ متری‌شان عکس آقا و مخصوصاً امام را چسبانده بودند و عجیب آنکه عکسی از رئیس جمهور لبنان و حتی شخصیت‌هایی چون امام موسی صدر و سیدحسن نصرالله نبود.
و اما کاراکاس؛ شهری بود ساحلی، کمی گرم و کمتر شرجی؛ بسیار سرسبز و تپه‌ای. شهر از چندده تپه کم‌شیب تشکیل، و روی هر تپه، چندصد برج و ویلا ساخته شده بود. عدم وجود خیابان‌های متقاطع، پیدا کردن آدرس را دشوار کرده بود. درختان متنوع و فراوان شهر مانع از به چشم آمدن زاغه‌ها می‌شد؛ نه به این معنا که زاغه‌ها لابه‌لای درختان گم‌اند؛ به این جهت که تفکیک زیبایی طبیعی شهر از سازه‌های بعضا فرسوده انسانی دشوار بود.
نکته درخور تأمل، فساد کمتر مکزیکوسیتی نسبت به کاراکاس است. متأسفانه آمریکای لاتینی‌ها در فساد، دچار لمپنیسم مفرط شده‌اند. هر چه کشور جهان سومی‌تر، فسادش هم بیشتر. وضعیت فرهنگی مکزیک از ونزوئلا بهتر است و آمریکا هم از مکزیک؛ و این دقیقاً خلاف تصور عموم است که آمریکا را پیش‌تاز در فحشا می‌دانند.

 

بخشی از کتاب «شب نوشت‌ها؛ سفرنامه مصور مکزیک»

فراخرابکاری در فراجا

‏اول. خلاصه سند دستورالعمل خرابکاری و کاهش عملکرد سازمان‌های دولت‌های ضدآمریکا که سال ۲۰۰۸ از طبقه‌بندی محرمانه خارج و منتشر شده، آموزش این مهم است که چطور مدیران و کارکنان ارگان‌ها با پیچیده و طولانی کردن فرآیندها، بدون ایجاد حساسیت‌های امنیتی، به منافع دول ضدآمریکایی ضربه بزنند.
‏دوم. رئیس صداوسیما به تازگی در تشریح چرایی مغلوب شدن نظام در جنگ روایت آشوب ۱۴۰۱ اعلام کرده «سه روز خواهش کردیم فیلم صحنه فوت مهسا امینی را بدهید تا ثابت کنیم ضرب و شتمی نبوده که پس از سه روز التماس دستمان رسید».
من عامل این خرابکاری را می‌شناسم، تعجب می‌کنم چطور فراجا نمی‌شناسد!
۱۴۰۲/۳/۱۱

کشف الاسرار

‏به مناسبت آزادی اسدالله اسدی:
حسام‌الدین آشنا، مشاور امنیتی روحانی در ۹۷/۳/۲۸ دو هفته پیش از اجلاس منافقین در پاریس، در توییتی از مرگ مریم رجوی «در این شلوغی» می‌گوید که درپی این کد، عملیات لو می‌رود و اسدی به عنوان طراح انفجار اجلاس بازداشت می‌شود.
توییت پس از بازداشت حذف شده!

 

در ۹۴/۸/۲۴ ترور فردی در هلند خبری شد که بعدها مشخص گشت محمدرضا کلاهی صمدی عامل انفجار حزب جمهوری اسلامی در ۱۳۶۰/۴/۷ است.

در ۹۵/۴/۱۹ ترکی الفیصل در سخنرانی خود در نشست منافقین مسعود رجوی را «المرحوم» (متوفی) نامید.

حال حسام‌الدین آشنا تنها ۱۲ روز مانده به برگزاری اجلاس بزرگ ۱۳۹۷/۴/۹ منافقین در پاریس، در توییت مورخ ۹۷/۳/۲۸ که آن را حذف کرده با اشاره به ترور کلاهی دارد می‌گوید «چه بسا زوجه [مریم رجوی] هم در این شلوغی [اجلاس پیش‌رو] زوجها المرحوم [مسعود رجوی] را در دیار باقی پیدا کند [ترور شود]».

مهندسی معکوس

عموم گمان می‌کنند شروین حاجی‌پور آهنگ «برای» را شخصا و تماما بر اساس توییت‌های منتشره ساخته، درحالیکه نمی‌دانند از زمان درخشش در «عصر جدید» عناصر نفاق به‌واسطه ارتباط با پدرش سراغش رفتند و بعد هم شعر را در اختیارش گذاشتند و توییت‌ها را طبق ابیات، با اکانت‌های خود منتشر کردند.
‏«برای» ۳۱ توییت-بیت دارد که جز ۵ مورد، تماما فیک است.
فارغ از اکانت‌های فیک وابسته به نفاق، محتوای آهنگ، برنامه عملیاتی و فراتر از حد یک خواننده است.
رقصیدن، بوسیدن، انقراض پیروز، آرزوی پسر بودن، دانش‌آموزان و کودکان افغانی، تماما موضوعاتی است که به مرور دارد رمزگشایی می‌گردد.
۱۴۰۲/۲/۱۶

راهکار شکار

چگونه باید سازمانی‌ها را شناسایی کرد؟
وظیفه سازمانی‌ها ‎#تابوشکنی است.
وقتی همه روسری دارند، می‌توان مطمئن بود روسری انداخته‌ها سازمانی‌اند.
وقتی کشف حجاب شیوع پیدا می‌کند، مأموریت آنان می‌شود ترویج بی‌لباسی.
با شیوع پوشش‌های زننده، مأموریت سازمانی‌ها می‌شود ترویج فحشای خیابانی.
‏مدیران و کارکنان نهادهای انتظامی و امنیتی متاسفانه عموما تا در بازجویی به چیزی نرسند و یا در بولتن نخوانند متوجه خط دشمن نمی‌شوند.
همین یک شاخص را اگر در مجموعه تحرکات سیاسی، فرهنگی و امنیتی در نظر داشته باشند،‌ خیلی بهتر می‌توانند سرشاخه‌ها و شبکه‌ها را شناسایی و متلاشی کنند.
۱۴۰۲/۲/۱۳

تدبیر امور

در اینکه شمخانی وصله ناجور این دولت است شکی نیست؛ اما وقتی می‌خواهیم نظری دهیم یا تجویزی نماییم باید منافع و مضرات آن را بدانیم تا سخن سطحی و بی‌مبنا نگفته باشیم.

لازم است بدانیم رئیس شعام (شورای عالی امنیت ملی) و همه شوراهای عالی کشور، رئیس جمهور است. شمخانی صرفا دبیر است که البته کم سمتی نیست؛ باقی اعضای شعام هم طبق اصل ۱۷۶ قانون اساسی مشخص هستند و دبیر فی‌نفسه حق رأی ندارد. بنابراین مقدرات امنیتی کشور را دبیر شعام رقم نمی‌زند؛ اعضای آن تعیین می‌نمایند.

اما در اینکه چرا رئیسی -بنابر توصیه بزرگان- شمخانی را عزل نکرده، دلایل مهمی وجود دارد:

۱. ویترین امنیتی نظام دربرابر تحرکات خونین و ضدامنیتی کنونی دشمن، باید همان فردی باشد که از قبل بوده. کمترین حسن این کار دست‌به‌سر کردن اصلاح‌طلبانی است که مترصد نسبت دادن میراث شوم روحانی به رئیسی هستند.

۲. روزنه امید طیف اصلاحات به حضور در مسند و امکان بازگشت به قدرت نباید کور شود؛ در غیر این صورت این استعداد در تمام آنان وجود دارد که منویات شوم خود را بروز دهند و مانند فتنه ۸۸ علیه نظام موضع بگیرند و اقدام نمایند.

۳. اثرات این سیاست را به طور مشخص در محول کردن ماموریت به شمخانی در خوشه چینی سیاست برون مرزی ایران شاهد بودیم؛ جایی که ایران به مدد توان نظامی خود و نائبانش، عربستان را وادار به توافق نمود، اما قیچی کردن روبان را به شمخانی سپرد تا تلاش اصلاح‌طلبان، به جای تخریب توافق، معطوف به مصادره آن شود.

این مختصر نکات را توضیح دادم تا بدانیم سیاست‌ورزی چیزی فراتر از تجویزهای مجازی‌نشینان است. البته طبیعی‌ست که اصل بر تغییر عناصر ناهمگون است مگر آنکه مانعی وجود داشته باشد. بنابراین امکان عزل شمخانی نیز وجود دارد و منافاتی با این وجیزه ندارد.
۱۴۰۲/۲/۱۱

نظام افزایش پرداخت

رهبر انقلاب در دیدار رمضانی اخیر با دانشجویان به یک نقص بزرگ در حوزه حکمرانی و مشخصا نظام آموزش عالی اشاره کردند مبنی بر اینکه نتیجه پذیرش بی‌حساب دانشجو در رشته‌هایی که به اشتغالِ مرتبط وصل نمی‌شود چیزی جز هدر رفت منابع و تولید عناصر ناراضی و عصبانی نیست.
به این نکته درست باید یک تکمله مهم‌تر اضافه کرد و آن نظام افزایش پرداخت حقوق با اخذ مدارک دانشگاهی توسط کارکنان دولت است!
از بیت المال هزینه می‌کنیم و به کسانی که حین خدمت یک مدرک دانشگاهی اخذ نموده‌اند جایزه می‌دهیم در ازای اینکه در تمام این مدت از کارش زده است تا کارشناسی را به ارشد یا ارشد را به دکتری تبدیل کند!
اینکه عاید چنین درس خواندن‌های شکسته-بسته‌ای برای فرد و کشور چیست هم موضوع و عزای دیگری است.